Իրավիճակը երկրում շարունակում է թեժանալ, բայց սա որակապես այլ թեժացում է, քան նույնիսկ 2020-2021-ի ձմռանն ու գարնանը։ Եվ բանը միայն այն չէ, որ բողոքը թափ է առնում ու ընդգրկում գնալով ավելի մեծ թվով մարդկանց՝ ողջ Հայաստանում։ Բանը միայն այն չէ, որ մարդիկ դուրս են եկել ընդարմությունից և իմաստավորել այն ամենը, ինչ տեղի է ունեցել երկրի և իրենց հետ՝ սկսած նույնիսկ ոչ թե 2020-ի սեպտեմբերի 27-ից, այլ, և դա շատ ավելի կարևոր է, 2018-ի գարնանից: Ներկա իրավիճակի տարբերիչ առանձնահատկությունը բողոքի շարժմանը հասարակության տարբեր շերտերի մասնակցությունն է, որոնք միավորվել են մեկ նպատակով և անսասան ձգտմամբ. հեռացնել հանցավոր իշխանությանը և փրկել Հայրենիքը:

Որպես թուրքագետ իմ պարտքն է անդադար հիշեցնել այս 4 իրողությունները: Այս մասին Facebook-ի իր էջում գրել է թուրքագետ Վարուժն Գեղամյանը:

«Հրապարակ» թերթը գրում է. «Նիկոլ Փաշինյանը մտադիր է Հայաստանի և Արցախի անվտանգության խորհուրդների համատեղ նիստ անցկացնել Երևանում, թերևս՝ ուրբաթ օրը։ Նպատակն Արցախի մասին նախկին հայտարարությունները խմբագրելն է, որ ՀՀ ղեկավարությունը չի պատրաստվում Արցախը հանձնել Ադրբեջանին, Արցախի ճակատագիրը որոշելու են արցախցիները։

Ուրուգվայում Թուրքիայի դեսպան Հուսեյն Մյուֆթյուօղլուին կանչել են Ուրուգվայի ԱԳՆ՝ այն բանից հետո, երբ Թուրքիայի ԱԳ նախարար Մևլյութ Չավուշօղլուն ապրիլի 23-ին Ուրուգվայում բողոքի ակցիա անցկացնող մի խումբ հայերին ցույց է տվել «Գորշ գայլեր» ազգայնական խմբավորման ռասիստական ժեստը:

Այսօր ՀՀԿ կենտրոնակայանում Սերժ Սարգսյանը հյուրընկալել է «Կոնրադ Ադենաուեր» հիմնադրամի Եվրոպայի եւ Հյուսիսային Ամերիկայի գրասենյակի ղեկավար ։

«Փաստ» թերթը գրում է. «Հայոց ցեղասպանության 107-րդ տարելիցին Նիկոլ Փաշինյանի պաշտոնական այցի ժամանակ Ծիծեռնակաբերդի ողջ տարածքում առանձնահատուկ անվտանգային միջոցառումներ էին կիրառվել. տարածք էին բերվել աննախադեպ թվով ոստիկաններ, ամբողջովին կասեցվել էր մարդկանց հոսքը հուշահամալիր տանող բարձունք, ընդ որում՝ ուղեփակոցով։ Ինքը՝ Փաշինյանը, հուշահամալիր էր այցելել թիմակիցներից առանձին, նրա հետ էին միայն նախագահ Վահագն Խաչատուրյանը և ԱԺ նախագահ Ալեն Սիմոնյանը, իսկ կառավարության մյուս անդամներն ու պատգամավորները գալիս էին զգալի ինտերվալով ու անմար կրակին հասան նշյալ եռյակի՝ մեծ արագությամբ հեռանալուց հետո։

«Կոնսենսուս մինուս Փաշինյանը» արդեն կայացել է...» Չորս տարի շարունակ հայերին ներշնչել են, թե մինչև 2018 թվականը ապրել են տնտեսապես հետամնաց և կոռումպացված երկրում, որն ի վիճակի չէր իրենց կերակրել ու պաշտպանել։ Այդ ներշնչումը հետապնդում էր կոնկրետ նպատակ. ժողովուրդը չպետք է ափսոսա, երբ այդչափ «վատ» երկիրը սկսեն պատառ-պատառ անել։ Հենց դա է տեղի ունենում այսօր մեր աչքի առաջ։

Ի տարբերություն նախորդ շարժման՝ պայքարի այս շարժումը կարևոր մի առանձահատկութուն ունի. այն ապակենտրոն է՝ բառիս դրական իմաստով, Aysor.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց իրավապաշտպան, Արցախի Հանրապետության մարդու իրավունքների նախկին պաշտպան Ռուբեն Մելիքյանը։

Համաձայն չեմ ՀՀ իշխանությունների այն հարցադրման հետ, թե ի՞նչ մեզ տվեց Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչումը։ Նախ՝ դա մեր բարոյական պարտավորություն է հանցագործության զոհ դարձած 1.5 միլիոն հայերի հանդեպ։ Բացի այդ, դա մեզ հնարավորություն է տալիս դուրս գալ համաշխարհային աշխարհաքաղաքականության ասպարեզ։ Այս մասին NEWS.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց թուրքագետ Ռուբեն Սաֆրաստյանը։