«Ոչ թե բերման են ենթարկում, այլ տարման» 2008թ. մարտի 1-ին գործող քաղաքականության հարթակներում Փաշինյանի առաջին ելույթներից մեկը հանգեցրեց 10 քաղաքացիների մահվան։

Ի տարբերություն 2018 թվականի գարնան, երբ Շենգավիթում ամեն նրբանցք արգելափակված էր աղբարկղերով, վաճառասեղաններով կամ պարզապես պարապ երիտասարդների խմբերով, որոնք իրենց երևակայել էին միսիոներներ՝ Հայրենիքի համար պատմական բեկումնային փուլում, այսօր առաջին հայացքից ինչ-որ ապատիա է տիրում, ապաքաղաքականություն. քչերն են շտապում փողոց արգելափակել, քչերն են շտապում ոտքով կամ տրանսպորտով հասնել մայրաքաղաքի կենտրոնական փողոցներում բողոքող ցուցարարներին, որպեսզի կասեցնեն Հայրենիքի կորստի իրական վտանգը:

Վերջին շրջանում ի հայտ է գալիս հատկապես և միայն այդ հարցը, երբ տեսնում եմ հասարակական-քաղաքական արձագանքը կատարված և կատարվող ամենի առնչությամբ։ Քանզի խոսքը կարող է լինել միայն ուղեղի զանգվածային մթագնման մասին, եթե հասարակության մեջ արդեն ավելի քան մեկ ամիս շարունակվում է բանավեճը. դավաճան է Նիկոլը, թե ոչ, մեղավոր է արդյոք երկրի ղեկավարն այն բանում, որ ստորագրել է նրա (երկրի) կապիտուլյացիան, կարող է արդյոք նման գործիչն իր թիմի հետ շարունակել մնալ իշխանության ղեկին։

Ոստիկանությունը ուժ կիրառեց Նոյեմբերի 30-ի երեկոյան Մաշտոցի պողոտայում և Սայաթ-Նովա փողոցի խաչմերուկում տեղի ունեցած անկարգությունները ցույց տվեցին, որ վարչապետը արձակել է ոստիկանության ձեռքերն ու կարգադրել ցուցարարների դեմ պայքարում դիմել ցանկացած միջոցների, ընդհուպ մինչև օրենքի խախտում։

Կարո՞ղ եք պատկերացնել, թե ինչպես իրեն կպահեր ոմն բացառիկ ճիվաղը, եթե 2011-ին ստորագրվեր Կազանի փաստաթուղթը։ Եվ հինգ շրջաններն անցնեին Ադրբեջանին՝ միջանկյալ անորոշ կարգավիճակի դիմաց։ Ինչպես այդ արարածը կցատկոտեր ավտոտնակների տանիքներին՝ աղեկտուր ճիչեր արձակելով դավաճանության մեղադրանքով, ինչպես կկրծոտեր խոսափողը խորհրդարանում և ինչ լուտանքներ կթափեր իշխանությունների գլխին իր թերթոնում։

Բախումնայնությունը՝ բնակության սովորական միջավայր ԳԱԱ նախագահություն, ԵՊՀ խորհուրդ, Սփյուռքի 20 հասարակական կազմակերպություններ, 17 կուսակցություններ, ընդդիմադիր երկու խմբակցություններ, նախագահ Արմեն Սարգսյան…

«Նիկոլը վարչապետ է այնպես, աչք շեղելու համար, իսկ իրականում նա ռազմական հանցագործ է, որպիսին դարձավ հենց այն պահից, երբ իր ստորագրությունը դրեց նոյեմբերի 10-ի այսպես կոչված եռակողմ հայտարարության տակ։ Համապատասխանաբար, նա դատական պատասխանատվության է ենթակա ոչ միայն ներքին օրենսդրության, այլև Հաագայի դատարանի կանոնագրքի խախտման համար։ Եթե դիտարկենք մեր օրենսդրության տեսանկյունից, ապա խոսքն առնվազն հայրենիքի դավաճանության մասին է, ՀՀ Քր.օր.-ի 299-րդ հոդվածի»,- հայտարարում է մեր մշտական զրուցակիցը՝ փաստաբան, միջազգային իրավունքի փորձագետ Արթուր Գրիգորյանը։

Նախկինում կոչ էր անում սնանկացնել, այսօր հպարտություն է հայտնում Նիկոլ Փաշինյանը մտադիր է հանդիպումների շարք անցկացնել Հայաստանի գործարար շրջանակների ներկայացուցիչների հետ՝ տնտեսական ակտիվության վերականգնման և ներդրումային միջավայրի հարցերը քննարկելու համար: Այդ մասին շաբաթվա սկզբին մեզ հայտնեց երկրի կառավարության մամլո ծառայությունը։

Նիկոլը մտավոր առումով չի աճել «կռուտիտ լինելու» մակարդակի Երրորդ նախագահի նույնիսկ ամենաթունդ հակառակորդները հոգու խորքում համոզված են, որ եթե Սերժ Սարգսյանը 2018-ի ապրիլին հրաժարական չտար, ապա Արցախն այսօր հայկական կլիներ։ Արցախը դատապարտված չէր, ինչպես որ փորձում է ներկայացնել Փաշինյանը, որի համար բանակցային գործընթացի էությունը հանգեց «կռուտիտ» փողոցային բառին՝ ժարգոնային արտաբերմամբ։