«ԳԱ»-ի բազմամյա տնտեսական մեկնաբանն է։ Զբաղեցրել է նաև «Բազիս» (2004-2009թթ.) և «Ռեվյու» (2011թ.) տնտեսագիտական ամսագրերի գլխավոր խմբագրի պաշտոնները։ Մասնագիտական որակավորումը բարձրացնելու նպատակով Ստամբուլում (Թուրքիա) մասնակցել է «Չարաշահումները տնտեսական բարեփոխումների ընթացքում և ֆոնդային շուկայում» գործնական սեմինարին, իսկ 2002 թվականի փետրվար-մարտին International Center for Journalists-ի (ԱՄՆ) հրավերով մասնակցել է կրթական ծրագրի՝ ԶԼՄ-ների ժուռնալիստիկայի և մենեջմենտի ասպարեզում, Հարավային Կովկասի երկրների խմբագիրների համար։
ՄԱՍՆԱԳԻՏԱԿԱՆ ՊԱՐԳԵՎՆԵՐԸ. ՀՀ Կենտրոնական բանկի առաջին մրցանակ «Տնտեսագիտական թեմայով 2001 թվականի լավագույն նյութի համար», «Կոնվերս-Բանկի» առաջին մրցանակ «Ֆինանսատնտեսական թեմայով 2002 թվականի լավագույն նյութի համար», ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի և Եվրասիա-Մեդիայի առաջին մրցանակ «Տեղեկատվական հաղորդակցական տեխնոլոգիաների ոլորտի մասին լավագույն հոդվածի համար» (Մոսկվա, 2005 թվական)։ Հայաստանի Բանկերի միության առաջին մրցանակ «Հայաստանի ֆինանսաբանկային համակարգի 2012 թվականի խնդիրները մասնագիտական բարձր մակարդակով լուսաբանելու համար»։ Զարգացման Եվրասիական բանկի կողմից հայտարարված «Եվրասիական ինտեգրում և զարգացում. XXI դար» ԶԼՄ-ների Երկրորդ միջազգային ստեղծագործական մրցույթի հաղթող (Մոսկվա, 2016թ.), Եվրասիական ժողովուրդների ասամբլեայի «Հանուն Եվրասիական հումանիտար ինտեգրացիայի խորացման» հատուկ անվանակարգի հաղթող (2018թ.)։
Հայկական արտահանման ցուցանիշներն անխոտոր ընկնում են, շարք մտցված արտադրական նոր հզորությունների մասին ոչինչ չենք լսում, իսկ բիզնեսի հետ տարվող անշնորհք աշխատանքը շարունակվում է։ «Թղթային» կասկածելի հաշվարկների հիման վրա բացահայտվում են հարկային ինչ-որ թերավճարումներ, որից հետո ձեռնարկատերերը, սովորական քրեականների պես, իսկույն հայտնվում են ճաղերի հետևում։ Բիզնեսի հետ աշխատելու այլ մեթոդներ չգիտե՞ն։
Ըստ երևույթին, մեր կառավարությունը ապաշնորհների հանքավայր է գտել և հաջողությամբ մշակում է դա։ Քչերն են, որ վերջին տարվա ընթացքում քար չեն նետել իշխանությունների կադրային քաղաքականության «բոստանը», և յուրաքանչյուրը յուրովի իրավացի է…
Վարչապետ Փաշինյանը խորհրդարանի հայեցողությանը թողեց անցումային արդարադատության մեխանիզմների մշակումն ու «սահմանների նախորոշումը»։ Իսկ ինքը չարաշահումների և կոռուպցիայի վերաբերյալ իր նախկին ելույթներում անփոփոխ կերպով սահմանափակում էր այդ ժամանակաշրջանը վերջին երկու տասնամյակներով, ասես փակագծից դուրս թողնելով ՀՀՇ-ի և առաջին նախագահի կառավարման ժամանակներում երկրի տնտեսական ներուժի փլուզման և պետական բարիքի վատնման անխոնջ գործունեությունը…
«ԳԱ»-ն ներկայացնում է Հայաստանի ֆինանսների նախկին նախարար Վարդան ԱՐԱՄՅԱՆԻ հետ բացառիկ հարցազրույցի երկրորդ մասը։
-Ընդհանուր առմամբ ինչպե՞ս կգնահատեիք կառավարության գրեթե մեկամյա գործունեությունը։ -Առաջինը, ինչի վրա կցանկանայի հրավիրել կառավարության անդամների ուշադրությունը, մակրոտնտեսական քաղաքականությունն է և պարզաբանողական հաղորդակցումը իրականացվող տնտեսական քաղաքականության, դրա նպատակների և տեսլականի մասին։ 2018 թվականը մենք ավարտեցինք 5,2% տնտեսական աճով՝ 1,8% կազմած 12-ամսյա գնաճի պայմաններում (միջին գնաճը՝ 2,5%)։ Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը ասում էր, թե դա շատ լավ է, այսինքն սպառողների համար ապահովված է բարեհարմար ինֆլյացիոն միջավայր։ Ըստ որում հասկանալի է, որ չլինելով տնտեսագետ, կառավարության ղեկավարը կողմնորոշվում է նրանով, ինչ իրեն հուշել է տնտեսական թիմը։Բայց այդ թիմից ոչ ոք, ըստ երևույթին, չի ասում նրան, որ դրա մեջ մեծ վտանգ է թաքնված, ուստի պետք է առանձնակի ուշադրություն հատկացնել պահանջարկի քաղաքականությանը։
Կարծում եմ, իշխանությունները պետք է հստակ գիտակցեն, որ ներկայումս մշակվող անցումային արդարադատության գաղափարը, որը հիրավի անսահման հնարավորություններ է ընձեռում «թալանածը թալանելու» համար, կարող է վարկաբեկվել իր ընտրողականությամբ՝ ոչ միայն կոնկրետ անձանց, այլև ժամանակային առումով։
Հայաստանի բանկերի միության (ՀԲՄ) նախագահ Արտակ Հանեսյանը ս.թ. մարտի 19-ին լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ, որը նվիրված էր 2018 թվականին Հայաստանի բանկային համակարգի գործունեության արդյունքների ամփոփմանը, որոշեց հենց սկզբից կատարել շեշտադրումները, հայտարարելով, որ մեր երկրի բանկային համակարգի միջին եկամտաբերությունը կազմում է ընդամենը 8%, ինչը մեծապես զիջում է ոչ միայն ԱՄՆ-ի ու Եվրոպայի (12%), այլև հարևան Վրաստանի (20%) համանման ցուցանիշներին։
Սպառելով նախորդ աշխատակազմի տնտեսական ցուցանիշների իներցիան, երբ նոր տարվա առաջին իսկ ամսում փլուզվեցին արդյունաբերական և արտաքին տնտեսական բոլոր ինդեքսները, Փաշինյանի կառավարությունը բախվեց թարմ գաղափարների դեֆիցիտի. գաղափարներ, որոնք կարող են թափ հաղորդել «տնտեսական հեղափոխությանը»։ Հո չե՞նք համարելու, թե նման գաղափարներ են «կտրոններով հեղափոխությունը»՝ առանց որևէ տնտեսական խթանիչների, օպտիմալացումը՝ գործազրկության աճի հաշվին, կամ «մարդկանց գիտակցությունը փոխելը»՝ այն դեպքում, երբ այդ գիտակցությունը հազարամյակներ շարունակ գործնականում մնում է անփոփոխ, թեև շուրջն ամեն ինչ ակտիվ վերափոխման մեջ է։ Այն գլխավոր հարցին, թե ինչպիսիք կարող են լինել տնտեսության խթանման ուղիները, Փաշինյանի աշխատակազմն ի պատասխան ինչ-որ տխմարություն է կմկմում…
Որոշ ժամանակ առաջ «ԳԱ»-ն սկսեց տպագրել հոդվածաշար («Ով է մակաբուծում անցյալի հաշվին։ Եվ ինչի մասին է լռում թարմ վիճժողովածուն», «Վարչապետի կեղծավորությունը, կամ ինչի մասին է ճչում վիճակագրությունը»), հիմք ունենալով վերջերս լույս տեսած «Հայաստան. հիմնական զարգացումները 2007-2017 թվականներին» վիճակագրական ժողովածուն, որը, մասնավորապես, հերքում է տարածված և ներկայիս իշխանության կողմից ակտիվորեն մշակվող կարծիքը «կորսված տասնամյակի» մասին. իբր՝ նոր կառավարությունը ստիպված է ամեն ինչ գրեթե զրոյից սկսել։
Իշխանամետ ԶԼՄ-ները կառավարության թեթև ձեռքով ձևավորեցին և շարունակում են ձևավորել մինչև «թավշե հեղափոխությունը» Հայաստանի զարգացման բացարձակ բացասական պատկեր։ Աղմկոտ բացահայտումների և կոռուպցիոն սկանդալների շարանը կոչված է ստեղծելու այն տպավորությունը, թե մինչև իրենց գալը մեր երկրում իշխանության ղեկին կանգնած էին համատարած կոռուպցիոներներ, որոնց միակ հոգսը սեփական գրպանները լցնելն էր։ Իհարկե, դա բոլորովին էլ այդպես չէ, ինչի մասին պերճախոս վկայում է անցած տարի հրատարակված «Հայաստան. հիմնական զարգացումները 2007-2017 թվականներին» ծանրակշիռ վիճակագրական ժողովածուն։