Հրապարակախոս, «ԳԱ»-ի մեկնաբան սոցիալական հարցերով։
Մասնագիտական հետաքրքրությունների ոլորտում են սոցիալական, տարածաշրջանային, ճարտարապետական-քաղաքաշինական, սոցիոլոգիական, հոգևոր թեմատիկան։
«ԱիՖ-Երևան» և «Մոստ» գիտահանրամատչելի հավելվածի մշտական հեղինակ է։
Եթե ոմանք դեռ տարակուսում են այն առնչությամբ, թե ինչու է ժողովրդավարական Արևմուտքը, և մասնավորապես՝ ամերիկացիները, համառորեն աչք փակում Հայաստանում տեղի ունեցող աղաղակող հակաժողովրդավարական գործընթացների վրա, խորհուրդ եմ տալիս կարդալ Բալթիմորի համալսարանի պրոֆեսոր, Հասարակական և միջազգային հարաբերությունների դպրոցի տնօրեն ոմն Իվան Սաշա Շիհանի ցուցանշական հոդվածը՝ հրապարակված «Բոստոն Հերալդ» թերթում:
Երևանում մայիսի 2-ի վաղ առավոտից վերսկսվեցին բողոքի ցույցերը՝ Փաշինյանի ու իր թիմի հրաժարականի պահանջով, ցուցարարների և լրագրողների հանդեպ իրավապահ մարմինների աննախադեպ ագրեսիայի կադրերը ցույց են տալիս, որ իշխանությունը կանգ չի առնի ոչ մի բանի առջև, որպեսզի մնա իշխանության ղեկին, իրավապաշտպանները (ինչպես տեղի, այնպես էլ օտարերկրյա), զանազան միջազգային կազմակերպությունները, դեսպանությունները և այլն, կուրացել ու խլացել են, նիկոլական ֆեյքերը ջանադրաբար աշխատում են, սոցցանցերում խզբզելով մեկնաբանություններ՝ «ո՜նց կուզենայինք, որ սահմանադրությունը փոխվեր ու դուք ցմահ մնայիք վարչապետ, մեր թանկագին, սիրելի, հայրենասեր…» ոգով։ Այսպիսիք են մեր իրողությունները տվյալ պահի դրությամբ։
«Տվյալ պահին կարևոր է այն փաստը, թե ով է այսօր դեմ Փաշինյանի իշխանությանը. այստեղ և այս պահին»,- «ԳԱ»-ին տված հարցազրույցում նշում է հոգեբան Կարինե ՆԱԼՉԱՋՅԱՆԸ։
Պետք է իրար կողքի դնել երկու տեսանյութ. Թուրքիայի արտգործնախարար Չավուշօղլուն, որը ապրիլի 23-ին հայերին ցույց է տալիս «Գորշ գայլեր» ահաբեկչական կազմակերպության ժեստը, և Հայաստանի արտգործնախարար Արարատ Միրզոյանը, որը երջանիկ ժպիտով սեղմում է թուրքի հենց այն ձեռքը, որով նա ցույց է տալիս վերոնշյալ ժեստը։ Գուցե այդ տեսաշարը պատրանքներից սթափեցնի նրանց, ովքեր ճախրում են ամպերում՝ ինչպես փաշինյանական իշխանության կողմից հապճեպորեն առաջ մղվող հայ-թուրքական բարեկամության, այնպես էլ բուն այդ իշխանության առումով։
«Հայաստանի իշխանությունների անգործությունը ոգևորում է ադրբեջանցի ահաբեկիչներին և զավթիչներին հակաիրավական նոր գործողությունների»,- «ԳԱ»-ին տված հարցազրույցում արձանագրում է քաղաքագետ Անդրանիկ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆԸ:
Օրերս Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը, ընդունելով ՄԱԿ-ի Մարդկային բնակավայրերի ծրագրի գործադիր տնօրեն Մայմունահ Մոհդ Շարիֆին, հայտարարել է. «Ղարաբաղում և Զանգեզուրում մենք կստեղծենք դրախտի օրինակ երկրի վրա»: Հայտնի չէ, հասկացել է արդյոք տիկին Շարիֆը, որը մալազիական Պենանգ կղզու քաղաքապետն է և գենդերային ակտիվիստուհի, թե ինչի մասին է ճամարտակում Բաքվի բռնապետը՝ «դրախտ» խոստանալով ուրիշի հողում, և ինչ են մտածում այդ առնչությամբ ՄԱԿ-ում. այսպես թե այնպես, նրա արձագանքը մնաց կադրից դուրս:
Ավտոապահովագրողների բյուրոյի տնօրեն Վաղինակ Եղիազարյանը բողոքող վարորդներին բացատրել է, թե ինչի հետ է կապված ԱՊՊԱ-ի թանկացումը: «Վերանորոգումների, պահեստամասերի թանկացման արդյունքում հատուցումների ծավալն աճել է։ Երբևէ չվերանայված սակագներն այսօր արդեն համարժեք չէին` ապահովելու համապատասխան հատուցումները»,- նշել է նա՝ հավելելով, որ այլ ենթատեքստ չկա։ Հետաքրքիր է, իսկ ի՞նչ ենթատեքստ կարող էր լինել։ Այստեղ պատեհ կլինի արտաբերել նվիրական բառը. «Չքաղաքականացնել»։ Եվ փակել թեման։
«Հայ ռազմագերիները Ադրբեջանում դաժան խոշտանգումների են ենթարկվել ոչ միայն էթնիկ պատկանելության համար, այլև կրոնական հատկանիշով», - վկայում է մարդու իրավունքների պաշտպան Արման Թաթոյանը, պարզաբանելով, որ նախկինում հայկական կողմը նման դեպքերի չի բախվել, դրանք արձանագրվել են Ադրբեջանում հայ ռազմագերիների խոշտանգումների մասին իր վերջերս ներկայացրած հատուկ զեկույցից հետո:
«Նոյեմբերի 16-ին տեղի ունեցած մարտերի ընթացքում 13 հայ զինծառայողների գերեվարման յուրաքանչյուր դեպք պետք է պատշաճ ձևով քննվի, պարզվի, թե ինչպես և ինչ հանգամանքներում է դա տեղի ունեցել, և որ դեպքում գերի ընկնելը չի համարվում հանցագործություն»,- երեկ խորհրդարանում հայտարարել է Փաշինյանը ՝ հիշեցնելով զինծառայողների պարտականությունների և զինվորական կանոնագրքերի մասին:
Այսօրվանից Ադրբեջանը Գորիս-Կապան ճանապարհահատվածում մաքսակետ է տեղադրելու. այս մասին երեկ օլիմպիական հանգստությամբ հայտարարեց ՀՀ Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը: Ասես ոչ մի արտառոց բան չկա նրանում, որ մեկ այլ պետություն (նույնիսկ մի կողմ թողնենք այն փաստը, որ պետությունն այդ թշնամական է), ներխուժելով ինքնիշխան Հայաստանի տարածք, ոչ միայն ավելի քան կես տարի հրաժարվում է հեռանալ, այլև արդեն իրավունք է վերապահում իրեն մաքսակետ տեղադրել։ Եվ Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի համար դա ամենևին նոնսենս չէ, ահռելի սպառնալիք չէ պետության և ժողովրդի անվտանգությանը, այլ այնպես, լոկ տեղեկատվություն, օրվա շարքային նորություն։ Ինչի՞ մասին է դա վկայում։