Հրապարակախոս, «ԳԱ»-ի մեկնաբան սոցիալական հարցերով։
Մասնագիտական հետաքրքրությունների ոլորտում են սոցիալական, տարածաշրջանային, ճարտարապետական-քաղաքաշինական, սոցիոլոգիական, հոգևոր թեմատիկան։
«ԱիՖ-Երևան» և «Մոստ» գիտահանրամատչելի հավելվածի մշտական հեղինակ է։
«Հայաստանի իշխանությունների անգործությունը ոգևորում է ադրբեջանցի ահաբեկիչներին և զավթիչներին հակաիրավական նոր գործողությունների»,- «ԳԱ»-ին տված հարցազրույցում արձանագրում է քաղաքագետ Անդրանիկ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆԸ:
Օրերս Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը, ընդունելով ՄԱԿ-ի Մարդկային բնակավայրերի ծրագրի գործադիր տնօրեն Մայմունահ Մոհդ Շարիֆին, հայտարարել է. «Ղարաբաղում և Զանգեզուրում մենք կստեղծենք դրախտի օրինակ երկրի վրա»: Հայտնի չէ, հասկացել է արդյոք տիկին Շարիֆը, որը մալազիական Պենանգ կղզու քաղաքապետն է և գենդերային ակտիվիստուհի, թե ինչի մասին է ճամարտակում Բաքվի բռնապետը՝ «դրախտ» խոստանալով ուրիշի հողում, և ինչ են մտածում այդ առնչությամբ ՄԱԿ-ում. այսպես թե այնպես, նրա արձագանքը մնաց կադրից դուրս:
Ավտոապահովագրողների բյուրոյի տնօրեն Վաղինակ Եղիազարյանը բողոքող վարորդներին բացատրել է, թե ինչի հետ է կապված ԱՊՊԱ-ի թանկացումը: «Վերանորոգումների, պահեստամասերի թանկացման արդյունքում հատուցումների ծավալն աճել է։ Երբևէ չվերանայված սակագներն այսօր արդեն համարժեք չէին` ապահովելու համապատասխան հատուցումները»,- նշել է նա՝ հավելելով, որ այլ ենթատեքստ չկա։ Հետաքրքիր է, իսկ ի՞նչ ենթատեքստ կարող էր լինել։ Այստեղ պատեհ կլինի արտաբերել նվիրական բառը. «Չքաղաքականացնել»։ Եվ փակել թեման։
«Հայ ռազմագերիները Ադրբեջանում դաժան խոշտանգումների են ենթարկվել ոչ միայն էթնիկ պատկանելության համար, այլև կրոնական հատկանիշով», - վկայում է մարդու իրավունքների պաշտպան Արման Թաթոյանը, պարզաբանելով, որ նախկինում հայկական կողմը նման դեպքերի չի բախվել, դրանք արձանագրվել են Ադրբեջանում հայ ռազմագերիների խոշտանգումների մասին իր վերջերս ներկայացրած հատուկ զեկույցից հետո:
«Նոյեմբերի 16-ին տեղի ունեցած մարտերի ընթացքում 13 հայ զինծառայողների գերեվարման յուրաքանչյուր դեպք պետք է պատշաճ ձևով քննվի, պարզվի, թե ինչպես և ինչ հանգամանքներում է դա տեղի ունեցել, և որ դեպքում գերի ընկնելը չի համարվում հանցագործություն»,- երեկ խորհրդարանում հայտարարել է Փաշինյանը ՝ հիշեցնելով զինծառայողների պարտականությունների և զինվորական կանոնագրքերի մասին:
Այսօրվանից Ադրբեջանը Գորիս-Կապան ճանապարհահատվածում մաքսակետ է տեղադրելու. այս մասին երեկ օլիմպիական հանգստությամբ հայտարարեց ՀՀ Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը: Ասես ոչ մի արտառոց բան չկա նրանում, որ մեկ այլ պետություն (նույնիսկ մի կողմ թողնենք այն փաստը, որ պետությունն այդ թշնամական է), ներխուժելով ինքնիշխան Հայաստանի տարածք, ոչ միայն ավելի քան կես տարի հրաժարվում է հեռանալ, այլև արդեն իրավունք է վերապահում իրեն մաքսակետ տեղադրել։ Եվ Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի համար դա ամենևին նոնսենս չէ, ահռելի սպառնալիք չէ պետության և ժողովրդի անվտանգությանը, այլ այնպես, լոկ տեղեկատվություն, օրվա շարքային նորություն։ Ինչի՞ մասին է դա վկայում։
2021 թվականի նոյեմբերի 8-ին՝ Լեռնային Ղարաբաղում ռազմական գործողությունների դադարեցման մասին եռակողմ հայտարարության ստորագրման տարեդարձի նախօրեին, ադրբեջանցի զինվորականները կրակ են բացել խաղաղ բնակիչների՝ ջրմուղի աշխատողների վրա, որոնք նորոգման աշխատանքներ էին կատարում Ստեփանակերտ-Շուշի ճանապարհահատվածի մերձակայքում: Ահաբեկչության հետևանքով (հենց այդպես է դա կոչվում, և հենց այդպես են դա անվանել և՛ ՀՀ Մարդու իրավունքների պաշտպան Արման Թաթոյանը, և՛ Արցախի իրավապահ մարմինները) զոհվել է 22-ամյա մի տղա, երեքը վիրավորվել են, նրանցից մեկը՝ ծանր։
«Ակնհայտ է, որ ադրբեջանական իշխանությունները հող են նախապատրաստում Հայաստանի հետ սահմանային բախման համար՝ Տիգրանաշենը գրավելու և բռնազավթելու նպատակով»,- «ԳԱ»-ին տված հարցազրույցում ասում է քաղաքագետ Անդրանիկ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆԸ:
Այսօր Երևանում «Լազարյան ակումբի» նիստի ժամանակ Հայաստանի ազգային անվտանգության ծառայության նախկին տնօրեն Դավիթ ՇԱՀՆԱԶԱՐՅԱՆՆ անդրադարձել է Ադրբեջանի կողմից 15 ռազմագերիների վերադարձմանը՝ ականապատ դաշտերի քարտեզների դիմաց:
Մեզ թվում էր, թե ավելի ցած գլորվել անհնար է և արդեն պարզապես չի կարող տեղի ունենալ այնպիսի մի բան, ինչը կցնցի շատ ավելի, քան, օրինակ, պատերազմում զոհված տղաների հաշվարկումը Փաշինյանի կողմից «պլյուս-մինուս» կատեգորիաներով, կամ իր իսկ հայտնությունն այն առնչությամբ, թե, ինչպես պարզվում է, պարտությամբ նույնպես կարելի է հպարտանալ։ Սակայն պոլիէթիլենային տոպրակների մեջ փաթեթավորված ու Աբովյանի դիահերձարանի նկուղային տարածքում հատակին նետված մեր զինվորների աճյունների սարսափազդու լուսանկարները, որոնք երեկ հրապարակվեցին ԶԼՄ-ներում ու սոցցանցերում, դա մի այնպիսի բան է, որից արյունը պաղում է ցանկացած նորմալ մարդու երակներում։