«ԳԱ»-ի դատական մեկնաբան։
Ավարտել է Երևանի ժողովրդական տնտեսության ինստիտուտը։ Մասնագիտությամբ տնտեսագետ է։ Ժուռնալիստիկայում է 1998 թվականից։
2007 թվականի հունիսից մինչև 2010 թվականի դեկտեմբեր եղել է ՀՀ արդարադատության նախարարության մամլո քարտուղար։ Ներկայումս Փորձաքննությունների ազգային բյուրոյի տնօրենի խորհրդականն է մամուլի հարցերով։ Իրավական թեմաներով բազմաթիվ նյութեր է հեղինակում «ԱիՖ-Երևան»-ում։ Մասնագիտական հետաքրքրությունների ոլորտում են դատա-իրավական թեմատիկան, պատահարները, դատական փորձաքննությունը։
Արա Սաղաթելյանի և Կարեն Բեքարյանի նկատմամբ իրականացվող ծայրահեղ ապօրինի քրեական հետապնդման մասով դեռ բազմաթիվ անգամներ կխոսեն թե’ նրանց փաստաբանները, թե’ իրավապաշտպանները և թե՛ իրավաբանական համայնքի բազմաթիվ հարգարժան ներկայացուցիչներ։
Աղաղակող փաստը, որ Սյունիքի ճանապարհների ամբողջ հատվածներ, վարչապետի անհասկանալի պայմանավորվածությունների հիման վրա, անցնում են Ադրբեջանի վերահսկողության տակ, բուռն արձագանք է հարուցել հասարակության շրջանում: Փաստաբանների խումբը վարչապետ-կապիտուլյանտի հերթական «անակնկալի» առնչությամբ քննարկում է նրան քրեական պատասխանատվության ենթարկելու հնարավորությունը ՀՀ Քր.օր.-ի 300.2 հոդվածով, որը նախատեսում է 10-ից մինչև 15 տարի ազատազրկում՝ Հայաստանի տարածքային ամբողջականության խախտմանն ուղղված գործողություններ կատարելու համար: Այս իրավիճակը մեկնաբանելու խնդրանքով դիմեցինք իրավաբան Հայկ Ալումյանին։
«Նիկոլը վարչապետ է այնպես, աչք շեղելու համար, իսկ իրականում նա ռազմական հանցագործ է, որպիսին դարձավ հենց այն պահից, երբ իր ստորագրությունը դրեց նոյեմբերի 10-ի այսպես կոչված եռակողմ հայտարարության տակ։ Համապատասխանաբար, նա դատական պատասխանատվության է ենթակա ոչ միայն ներքին օրենսդրության, այլև Հաագայի դատարանի կանոնագրքի խախտման համար։ Եթե դիտարկենք մեր օրենսդրության տեսանկյունից, ապա խոսքն առնվազն հայրենիքի դավաճանության մասին է, ՀՀ Քր.օր.-ի 299-րդ հոդվածի»,- հայտարարում է մեր մշտական զրուցակիցը՝ փաստաբան, միջազգային իրավունքի փորձագետ Արթուր Գրիգորյանը։
Նոյեմբերի 10-ին Ռուսաստանի, Հայաստանի և Ադրբեջանի ղեկավարների կողմից ստորագրված հայտարարությունից հետո իրավական բնույթի, այդ թվում՝ տարածքներին, սահմաններին, գերիներին և անհայտ կորածներին վերաբերող բազմաթիվ հարցեր մնացին օդում կախված։ Այսպես, հրադադարից հետո Ղարաբաղի մի շարք բնակավայրեր (ավելի քան 180) ստորագրված հայտարարության պայմաններով հանձնվում են Ադրբեջանին։ Հայկական իշխանությունների լռության խորապատկերին՝ հանձնվում են նաև այն գյուղերը, որոնց մասին ի սկզբանե խոսք անգամ չի եղել։ Հայրենի տունը թողած մարդիկ հայտնվել են բառացիորեն ճանապարհներին։
Օրերս Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարանը բավարարել է ՀՀ դիմումը՝ Ադրբեջանի նկատմամբ միջանկյալ միջոց կիրառելու վերաբերյալ։ Հայաստանը պահանջել է պարտավորեցնել Ադրբեջանին դադարեցնել քաղաքացիական օբյեկտների ռմբակոծումները Հայաստանի և Արցախի հետ սահմանի ողջ երկայնքով, պարտավորեցնել Ադրբեջանին ձեռնպահ մնալ անխտրական հարձակողական գործողություններից և խաղաղ բնակչությանը, քաղաքացիական օբյեկտներն ու բնակավայրերը որպես թիրախ օգտագործելուց: Մեր մշտական զրուցակիցը՝ սահմանադրական իրավունքի փորձագետ, Պառլամենտարիզմի զարգացման միջազգային կենտրոնի համանախագահ Գոհար ՄԵԼՈՅԱՆԸ մեկնաբանել է իրավիճակը «ԳԱ»-ի դատական մեկնաբանի հետ զրույցում։
Սեպտեմբերի 27-ից մենք ապրում ենք նոր հարթությունում. խաղաղությունը փոխարկվել է պատերազմի։ Նման բան արդեն տեղի է ունեցել Երրորդ հանրապետության պատմության մեջ։ Հիշենք 90-ականների սկիզբը կամ 2016 թվականի Ապրիլյան պատերազմը։ Այդ տարիների փորձը ցույց է տալիս, որ պատերազմն իր օրենքներն ունի։ Այստեղ խոսքը ոչ միայն ռազմական դրության կանոնների, այլև չգրված այլ կանոնների ու օրենքների մասին է:
Սեպտեմբերի 17-ին ԱԺ նիստում ՀՀ Քննչական կոմիտեի նախագահի տեղակալ Արսեն Այվազյանը ներկայացրեց «Քննչական կոմիտեի մասին» օրենքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին օրինագիծը, որով նախատեսվում է, որ զինվորական ծառայություն չանցած անձինք կարող են աշխատել Քննչական կոմիտեում:
Սահմանադրական բարեփոխումների մասնագիտական հանձնաժողովի անդամ Անահիտ Մանասյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. Այսօր սահմանադրական բարեփոխումների մասնագիտական հաձնաժողովը 8 կողմ և 7 դեմ ձայների հարաբերակցությամբ որոշել է բարձրագույն դատական ատյանները միավորելու և Գերագույն դատարան ստեղծելու հայեցակարգը ներառել առաջիկայում հանրային քննարկման ներկացվող սահմանադրական բարեփոխումների հայեցակարգում: Արժևորելով հեղինակների կողմից ներկայացված առաջարկը՝ դեմ եմ քվեարկել վերջինիս՝ հետևյալ պատճառաբանությամբ.
Բարձրագույն դատական խորհուրդը ստեղծվեց 2018 թվականի գարնանը՝ ամենաբարի մտադրություններով, որոնց մեջ ահռելի տեղ էր զբաղեցնում դատական կորպուսի պաշտպանությունը։ Սակայն այդ մարմնի առաջին կազմը, որի նախագահը Գագիկ Հարությունյանն էր, աշխատեց շատ կարճատև. մեկ տարուց քիչ ավելի։
«ԳԱ»-ի զրուցակիցն է փաստաբան, «Կոնցեռն Դիալոգ» ընկերության գործընկեր, արդարադատության նախկին փոխնախարար Արթուր ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆԸ: