Հունիսի 1-ին՝ Երեխաների իրավունքների պաշտպանության միջազգային օրը, անշուշտ, կլինեն հազարավոր սելֆիներ և գրկախառնություններ, «մռութներ ջան» և «սիրելի փոքրիկներ» կարգի քնքուշ արտահայտություններ, որոնց օգնությամբ Նիկոլ Փաշինյանն ու ընկերախումբը երեխաների մասին հոգատարության տպավորություն են ստեղծում։ Բայց մի՞թե այդ ցուցադրանքը բավական է, որպեսզի խոսեն երեխաների իրավունքների պաշտպանության մասին։

Հայաստանի իշխանությունները մաքառում են կանանց նկատմամբ բռնության և ընտանեկան բռնության դեմ պայքարի և կանխարգելման մասին Եվրոպայի Խորհրդի կոնվենցիայի հապշտապ վավերացման համար, որը հայտնի է նաև որպես Ստամբուլի կոնվենցիա։ Ծայրահեղ կասկածելի փաստաթուղթ, մի այդպիսի ճամպրուկ՝ կրկնակի հատակով, իբր ուղղված կանանց նկատմամբ բռնության դեմ պայքարին, իսկ իրականում միանգամայն այլ նպատակներ քողարկող, որոնք պարտադիր օրենսդրական ամրագրումով հասարակական գիտակցության մեջ են մտցվում սորոսյան կադրերի կողմից։ Նպատակներից մեկն է՝ օրենսդրական շրջանառության մեջ մտցնել «գենդեր» քամելեոն հասկացությունը և դրա համատեքստում, ասենք այսպես, «երրորդ սեռ» հասկացությունը։

Երևանի քաղաքապետարանում տեղի ունեցավ քաղաքաշինական նոր խորհրդի առաջին նիստը, որի կազմում ընդգրկվել են տարբեր սերունդների փորձառու ճարտարապետներ։

Երբ մի ծանոթ կին պատմեց տաքսու վարորդի մասին, որն իր ուղևորների համար ճեպահարցում էր կազմակերպել ընթացիկ իրավիճակի և իշխանություններից գանգատների վերաբերյալ, իսկ վերջում՝ այցեքարտ տվել օպերատիվ միջամտության «թեժ գծի» հեռախոսահամարով, սեղանի շուրջ նստածներս դա համարեցինք կատակի պես մի բան։ Չէ՞ որ դա Չալո շան ուղեկցությամբ պատմական քայլերթից մեկ ամիս առաջ էր, երբ ողջ թափով աշխատանք էր տարվում հասարակական տրամադրությունները գնահատելու ուղղությամբ։

Խաթարված տոն, ստրես, խառնաշփոթ. այսպիսի բառերով էին բնորոշում իրավիճակը երևանցիները, որոնք մայիսի 15-ին փորձել էին առցանց գրանցել իրենց երեխաներին առաջին դասարան։

Մեկ տարի առաջ, Հայաստանում «թավշե հեղափոխության» ամենաթեժ օրերին, քաղաքական եղանակի վրա ազդելու նպատակով երեխաներին օգտագործելու անթույլատրելիության մասին հայտարարելու ցանկացած փորձ հեղափոխականների կողմից ընկալվում էր խորին անըմբռնողությամբ։ Արդյունքում ստիպված էինք սարսափով նայել մանուկներին, որոնցով արգելափակում էին ճանապարհները, դեռահասներին, որոնք ամբիոններ էին բարձրանում «մերժի՛ր» պաթետիկ ճառերով, և այլն։

«Աստղիկ» բժշկական կենտրոնն իրեն դրսևորել է որպես Հայաստանի լավագույն բուժական հաստատություններից մեկը։ Բարձր որակավորում ունեցող մասնագետները, ժամանակակից սարքավորումը, հոգատար վերաբերմունքը հիվանդների նկատմամբ, մշտապես սովորելու և բուժման նոր մեթոդներ յուրացնելու կոլեկտիվի պատրաստակամությունը այստեղ են ձգում հիվանդների ոչ միայն մեր հանրապետությունից։ Զարմանալի չէ, որ հենց այստեղ վերջերս Հայաստանում առաջին անգամ անցկացվեց լյարդի փոխպատվաստման վիրահատություն։

Երևանում սկանդալով ավարտվեց 3-6 տարեկան երեխաների համար նախատեսված «Իմ մարմինն իմ անձնականն է» խոսուն անվանումով գենդերային կողմնորոշմամբ գրքույկի շնորհանդեսի փորձը։ Ներկաները, վանկարկելով «ամո՛թ», իրենց վերաբերմունքն արտահայտեցին գենդերային «առաջադեմ իրավապաշտպանների» հերթական վայ-կրթական «դեմարշին», որն այս անգամ ուղղված էր մանկական լսարանին։

Մայիսի 1-ին նշվում է միջազգային տոնը՝ Աշխատանքի օրը։ 1886 թվականի հենց այդ օրը Չիկագոյի աշխատավորները պահանջ առաջադրեցին 8-ժամյա աշխատանքային օրվա մասին, կազմակերպելով գործադուլ, որն ավարտվեց ոստիկանության հետ արյունոտ բախումով։ 1889 թվականի հուլիսին II Ինտերնացիոնալի Փարիզյան կոնգրեսը, ի հիշատակ ամերիկյան աշխատավորների ելույթի, որոշում ընդունեց մայիսի 1-ին ամենամյա ցույցեր անցկացնելու մասին։ Եվ 1890 թվականից Աշխատավորների համերաշխության միջազգային օրը սկսեցին նշել Ավստրո-Հունգարիան, Բելգիան, Գերմանիան, Դանիան, Իսպանիան, Իտալիան, ԱՄՆ-ը, Նորվեգիան, Ֆրանսիան, Շվեդիան և այլ երկրներ։