3 օրից Հայաստանի քաղաքացիներն ընտրելու են կյանքի ու մահվան միջև. ընտրությունը լինելու է աշխատանքի ու կայունության կամ հիստերիկ աղմուկի, շարունակական պարտության, ապացուցված դավաճանության և արդեն զավեշտի հասնող սպառնալիքների միջև: Այս մասին Facebook-ի իր էջում գրել է Վատիկանում ՀՀ նախկին դեսպան Միքայել Մինասյանը:
Շատերը զարմանում են, թե ինչու է Փաշինյանն իր համար ամրագրել Հանրապետության հրապարակը հունիսի 20-ի ընտրություններից չորս օր անց։ Այսինքն մտադիր Է միտինգներ անել հունիսի 21-ից մինչև 24-ը։ Իրականում պատասխանը բարդ չէ. Փաշինյանը պատրաստվում է ընտրությունների երկրորդ փուլի։ Հնարավոր է՝ տվյալ դեպքում նա չի սխալվում։
«Հայաստան» դաշինքի ընտրական շտաբի ղեկավար Արմեն Գևորգյանը Թելագրամի իր ալիքում անդրադարձել է իշխանության կողմից «Հայաստան» դաշինքի ու նրա առաջնորդ Ռոբերտ Քոչարյանի մասին տարածվող ստերին ու մանիպուլյացիաներին։ Նա գրում է.
«Պատիվ ունեմ» դաշինքի վարչապետի թեկնածու, ԱԱԾ նախկին տնօրեն Արթուր Վանեցյանը Sputnik Արմենիային տված հարցազրույցում խոսել է Հայաստանում և Արցախում տիրող իրավիճակի մասին, պատասխանել ներքաղաքական օրակարգին վերաբերող հրատապ և մի շարք այլ հարցերի։
Հունիսի 15-ին Նիկոլ Փաշինյանը այցելեց Սյունիք, որպեսզի ապրիլին այնտեղ իսկ ձախողված այցից հետո ապացուցի բոլորին, թե ինքն իր երկրում կարող է գնալ ուր կամենա, և ոչ ոք չի համարձակվի խոչընդոտել իրեն։ Նույն օրը Գորիսից 70 կմ հեռավորության վրա Բաքվի ճիվաղ Ալիևը հայկական Շուշիում հյուրընկալում էր Արցախում գործած ոճիրների գծով իր հանցակից Էրդողանին։ Նպատակներից մեկն ապացուցելն էր, թե ինքը կարող է «իր հողի» վրա ընդունել թուրք եղբայրներին։ Ինչպես գրել է ֆեյսբուքյան օգտատերերից մեկը, թուրքերը Շուշիում իրենց հանդիպումը կազմակերպել են Հայաստանի պետական դրոշի օրը, որին Փաշինյանը դավաճանեց և հանձնեց Ադրբեջանի պետական դրոշի օրը: Կասկածից վեր է, որ դա չի կարող պարզապես զուգադիպություն լինել։
Ինչքան ավելի քիչ ժամանակ է մնում քվեարկության օրվան, այնքան ավելի է ընկնում կապիտուլյանտի վարկանիշը, այնքան ավելի հաճախ է նա կրկնում «պողպատե մանդատի» թեզը, այնքան աճում է ագրեսիան նրա ելույթներում, իսկ ձեռքին հայտնվել է մուրճը՝ գլխավոր գործիքը նիկոլիզմի զինանոցում։ Զավեշտալի է, իհարկե, նայել, թե ինչպես է Նիկոլը թափահարում պետական համակարգի գործնականում հիմնահատակ ու մեթոդաբար փլուզման եռամյա գործընթացը խորհրդանշող այդ առարկան։
ՀՀԿ անդամ, պաշտպանության նախկին փոխնախարար Արտակ Զաքարյանը գրել է․ «Ստեղծված իրավիճակում, նիկոլածին դավաճանական «իշխանությունները», ընտրությունները կեղծելու կամ, ծայրահեղ դեպքում՝ տապալելու սցենարներ են մշակել։
Ռուսաստանը պատրաստ է ամեն կերպ աջակցել Հայաստանի ռազմական ներուժի ավելացմանը, զինանոցի նորացմանը և համալրմանը, և կան մի քանի գերակա ուղղություններ, որոնց վրա պետք է շեշտը դնել։ Sputnik Արմենիային տված հարցազրույցում նման կարծիք հայտնեց ռազմական փորձագետ, Ռուսաստանի հրթիռային և հրետանային գիտությունների ակադեմիայի նախագահի տեղակալ Կոնստանտին Սիվկովը։
Նիկոլի տրամաբանության մեջ ծայրաստիճան կարևոր հակասություն կա. պատերազմի ժամանակ նա պնդում էր, որ մենք հաղթում ենք, և հենց դա էր պատճառը, որ նա շարունակում էր ռազմական գործողությունները: Պատերազմից հետո նա սկսեց պարտության մեղքը բարդել ում վրա պատահի՝ վախեցած մոբերի, ոչ բավականաչափ հավատարիմ գեներալների, մարտադաշտից փախչող սպաների, անգամ դժգույն ու դժբախտ Շուշիի վրա: Այս մասին իր տելեգրամյան ալիքում գրել է Վատիկանում ՀՀ նախկին դեսպան Միքայել Մինասյանը:
Հայաստանում սորոսական թափթփուկների իշխանության գալով՝ հարվածի տակ հայտնվեցին ազգային մշակույթի, կրթության, դավանանքի ինստիտուտները, բանակը, ավանդական ընտանիքը։ Եվ այս ամենը բնավ պատահական չէր, քանզի դրված էր կոննկրետ խնդիր. ոչնչացնել պետությունը, պոկել անվտանգության երաշխավոր Ռուսաստանից, վերացնել ամեն հայկականը, մոռացության մատնել ազգային ավանդույթները։ Հիմնական ուղղություններից մեկը եղել և մնում է կրթության ոլորտը. Երեխաներին, ըստ սորոսական բաղադրատոմսի, պետք է բարոյապես խեղել և աղճատել նրանց գիտակցությունը հնարավորինս վաղ տարիքից, դպրոցական նստարանից, իսկ հնարավորության դեպքում՝ նախադպրոցական հաստատությունից։