44-օրյա պատերազմի հանգամանքներն ուսումնասիրող հանձնաժողովում հունիսի 20-ին Փաշինյանի ելույթի սկիզբը շատերին հիշեցրեց Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հրապարակային ելույթները: Մի քանի րոպե անց նմանակումը դադարեց, իսկ հունիսի 27-ին Փաշինյանը հեռուստախցիկների առջև մի քանի անգամ վերարտադրեց Տեր-Պետրոսյանի բնորոշ ժեստը՝ ափը այտին։ Նա կրկնօրինակեց նույնիսկ առաջին նախագահի հայացքը՝ ափը այտին սեղմված։ Քաղաքական հոգեբանության մեջ ժեստերի նմանակումը բացատրվում է հասարակական գործչի ցանկությամբ՝ հավասարեցնելու իրեն այն մարդուն, ում նմանակում է։ Հանձնաժողովի երկու նիստերը ցույց տվեցին, որ 5 տարվա ընթացքում ռեժիմի պարագլուխը երեք նախագահների հասցեին մեղադրանքներից այն կողմ չի շարժվել։

«Փաստ» թերթը գրում է. «Օրեր առաջ Մարդու իրավունքների պաշտպանի ներկայացուցիչները այց են իրականացրել ՀՀ ԱՆ «Նուբարաշեն» քրեակատարողական հիմնարկ և առանձնազրույց ունեցել ՀՀԿ փոխնախագահ, քաղաքական հետապնդման ենթարկվող Արմեն Աշոտյանի հետ:

Ապշեցուցիչ է այս մարդու իրավիճակային անադեկվատությունը. իր պաշտոնավարման ընթացքում, իր սխալների հետևանքով 120 հազար հայ հայտնվել է շրջափակման մեջ, նրանց սպառնում է, իր իսկ խոսքերով, «էթնիկ զտման, ցեղասպանության վտանգ», իսկ ինքը այսօր խոսում է «երկրի պատմության մեջ մի աննախադեպ իրադարձության» մասին. նվազագույն կենսաթոշակը դարձել է 36 հազար դրամ։ Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է  «Այլընտրանքային նախագծեր» խմբի անդամ Վահե Հովհաննիսյանը:

Արցախի շրջափակումը Ադրբեջանը նախաձեռնեց 200 օր առաջ։ Հիմա այն արդեն պաշարված է։ Ըստ այդմ՝ Վաշինգտոնում Հայաստանի ներկայացուցիչն ադրբեջանցի իր կոլեգայի հետ բանակցել է 120 հազար պատանդի առկայությամբ։ Այս մասին ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է պատգամավոր Անդրանիկ Թևանյանը։

Վանաձորի նախկին քաղաքապետ Մամիկոն Ասլանյանը, ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանը, Արցախի Պաշտպանության բանակի նախկին հրամանատար Միքայել Արզումանյանը, սպառազինության մատակարարման ոլորտի գործարար Դավիթ Գալստյանը, պաշտպանության նախկին նախարար Դավիթ Տոնոյանը, երրորդ բանակային կորպուսի նախկին հրամանատար Գրիգորի Խաչատուրովը ազատազրկված են նախքան դատարանի վճռի օրինական ուժի մեջ մտնելը: Հայտնի անձանց կալանավորումները հիմնավոր կասկածներ են առաջացնում, որ կալանքի տեսքով խափանման միջոցն, անշուշտ, ներառում է քաղաքական բաղադրիչ, ընդ որում յուրաքանչյուր դեպքում դա ունի իր առանձնահատկությունը:

Այս արևի տակ չի եղել երբեք ոչ մի պատմություն այնքան ողբալի, որքան այն, թե ինչպես Նիկոլ Փաշինյանը «չի հասկանում», թե որն է իր մեղքը։ Իսկ այն մասին, որ ինքը չի հասկանում, վարչապետն ասաց 44-օրյա պատերազմի հանգամանքները քննող խորհրդարանական հանձնաժողովի լսումների ժամանակ։ Իբր՝ այո, մարդկայնորեն ինքն այնքան ազնիվ է, որ իրեն մեղավոր է ճանաչում ամեն ինչում, բայց այ, ասում է Նիկոլը, երբ թուղթ ու գրիչ է վերցնում և ուզում կոնկրետ գրել, թե ինչում է ինքը մեղավոր, ոչինչ չի ստացվում։ Որովհետև, ազնիվ աչքերը հառած ասում է Նիկոլը, ոմանք իրեն մեղադրում են նրանում, որ հանձնել է հողերը, ոմանք էլ՝ որ յուրաժամանակ չի հանձնել...

Մարդկանց վրա թքելու տոհմական սիրահար Ալեն Սիմոնյանը որոշակի ժամանակից ի վեր բացահայտ վայելում է կյանքն ու չի թաքցնում դա։ Ամենաթողությունից ու անպատժելիությունից նրա ուղեղն ակնհայտորեն մթագնել է, և ոչինչ հետ չի պահում ԱԺ դե ֆակտո նախագահին իր ճոխ կյանքը հրապարակավ ցուցադրելուց, ընդ որում մանրախնդրորեն հեգնելով նրանց հասցեին, ովքեր մատնանշում են դրա անթույլատրելիությունը երկրի համար այսքան, մեղմ ասած, բարդ ժամանակաշրջանում։ Բայց Ալենի պե՞տքն է երկիրը, երբ նա վերջապես հասել է նրան, որ լող տա անսահմանափակ իշխանության և սեփական քմայքների անսանձության մեջ:

Միանշանակ հնարավոր է այնպես անել, որ պատերազմ չլինի, իսկ բանակցային պրոցեսը պատերազմի կոնվեյեր չէր, դա հիմարություն է և կոպիտ սխալների կոնվեյեր է, որ 2018-ից մինչև 2020-ը սկսեց արվել: Այս մասին News.am-ի հետ զրույցում նշեց «Այլընտրանքային նախագծեր խմբի» անդամ Վահե Հովհաննիսյանը՝ անդրադառանլով նախօրեին ԱԺ քննիչ հանձնաժողովում Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությանը, թե բանակցային պրոցեսն ինքը դեռ 2019-ին անվանել էր պատերազմական կոնվեյեր և խոստովանել, որ չի կարողացել կանգնեցնել այդ կոնվեյերը:  

Վերջերս կառավարության նիստում Նիկոլ Փաշինյանը, բացի ամենից, անդրադարձավ գործադիրի կենսաթոշակային քաղաքականությանը՝ պատմելով, թե ինչ գաղափար է դրված դրա հիմքում: Բնավ առաջին անգամ չէ նա խոսում այդ հարցի նկատմամբ իր մոտեցման մասին։ Դեռ մի երկու տարի առաջ նա հանրությանը բացատրում էր, որ հարյուր հազարավոր թոշակառուների կենսաթոշակները բարձրացնելն ավելի դժվար է, ավելի ճիշտ՝ ավելի թանկ, քան պաշտոնյաների ավելի քիչ քանակի աշխատավարձը տասնապատիկ ավելացնելը։ Այժմ դարձյալ արդիականացել է այդ սկզբունքը, բայց փոքր-ինչ այլ շեշտադրումով։ Հիմա նույն միտքը Փաշինյանն առաջ է տանում երկրի տնտեսության լուրջ հաջողության արձանագրման խորապատկերին։