Հայերն իրենց երկարատև պատմության ընթացքում միշտ ակնկալել են, որ ինչ-որ օտար ուժ իրենց կփրկի թշնամիներից: Դարեր շարունակ նրանք օգնության հույս են ունեցել հռոմեացիներից, բյուզանդացիներից, ռուսներից, ֆրանսիացիներից, ամերիկացիներից, իսկ այժմ՝ իրանցիներից: Բայց ոչ ոք երբեք չի եկել նրանց փրկելու։ Թվում է, թե հիասթափությունների այսքան երկար շարանից հետո հայերը վերջապես դասեր կքաղեն, որ ոչ ոք իրենց փրկության չի հասնի։ Իրենք պետք է իրենց փրկեն։

Դա ընդամենը 8 տարի առաջ էր, բայց թվում է, թե այլ կյանքում էր: Այն կյանքում, որում մենք հաղթող էինք, որում մեր բանակն ուժեղ ու հզոր էր, Հայաստանի և Արցախի հուսալի պաշտպան և հայ ժողովրդի սիրելի զավակ։ Այդ կյանքում իշխանությունները լիովին տիրապետում էին հայկական երկու պետությունների սահմաններին տիրող իրավիճակին, Հայոց բանակի հրամանատարությունը բարձր պրոֆեսիոնալ էր և վստահ իր ուժերին, գեներալները տալիս էին համարժեք հրամաններ, իսկ զինվորները պատրաստ էին կատարել ամենաբարդ, անիրագործելի թվացող առաջադրանքներ։ Ինչպես, օրինակ, 2014 թվականի նոյեմբերի 22-ին։

Բռնազավթման պայմաններում «ճիշտ ժամանակն է» զինված ուժերի ատեստավորման համար Պաշտպանության նախարար Սուրեն Պապիկյանը խոստացավ սեպտեմբերից մինչև դեկտեմբեր ամսական պարգևավճարներ տալ զինծառայողներին՝ աշխատավարձի 30%-ի չափով, իսկ դեկտեմբերին՝ 13-րդ աշխատավարձ: Ավելի ուշ Գլխավոր շտաբը որոշում կայացրեց աշխատավարձի 50%-ի չափով միանվագ պարգևավճարի մասին, սակայն զինծառայողներն առ այսօր չեն ստացել խոստացված գումարը։

Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև փաստաթղթի ստորագրումը կախված է մի քանի գործոններից, որոնք առաջին հերթին կապված են այն բանի հետ, թե որքանով կպահպանվեն Հայաստանի ազգային շահերը: Այս մասին խորհրդարանում ճեպազրույցի ժամանակ հայտարարել է իշխող «Քաղաքացիական պայմանագրի» պատգամավոր Գևորգ Պապոյանը, հաղորդում է Sputnik Արմենիան։ Խորհրդարանականից հետաքրքրվեցին, թե հնարավոր է արդյոք փաստաթղթի ստորագրումը մինչև ընթացիկ տարեվերջ։ «Ինչ վերաբերում է մինչև տարեվերջ ստորագրման հնարավորությանը, ապա կարող եմ ասել՝ և այո, և ոչ, քանի որ ստորագրումը կախված է երկու կողմերից: Կոնկրետ Հայաստանի մասով կարող եմ ասել, որ կախված է նրանից՝ արդյոք կպահպանվեն Հայաստանի «կարմիր գծերը»։ Մենք չենք կարող փաստաթուղթ ստորագրել մեր «կարմիր գծերի» խախտման պայմաններում»,- ասաց Պապոյանը։

Երբ երկիրը ղեկավար ուներ, ՀԱՊԿ-ը շատ հստակ էլ հայանպաստ դիրքորոշում էր հայտնում, գրել է ՀՀԿ խոսնակ Էդուարդ Շարմազանովը։

Ասում են, անցյալում Օլիմպիական խաղերի ժամանակ ռազմական գործողությունները դադարեցվում էին: Բայց դա անցյալում էր: Եթե առհասարակ այդպես էր: Այսօր, այո, աշխարհի ուշադրությունը կենտրոնացած է Քաթարի ֆուտբոլային դաշտերում ծավալվող մարտերի վրա: Բայց դժվար թե կարելի է խոսել այն մասին, թե այդ մարտերը նվազեցնում են իրական ռազմական գործողությունների վտանգն ու նպաստում կայունությանն աշխարհում։ Այդ թվում նաև մեր տարածաշրջանում։ Ավելի շուտ՝ հակառակը։

Ջո Բայդենի արտաքին քաղաքական թիմն անփութությամբ և ցինիզմով այժմ ղեկավարում է ավելի լայն և ավելի ավերիչ խնդիր՝ աշխարհի խարդախների մոտ աճող զգացումը, որ ցեղասպանությունը գործում է, Washington Examiner-ի իր հոդվածում գրում է Մայքլ Ռուբինը:

Lragir.am-ի զրուցակիցն է ֆրանսահայ հասարակական գործիչ Հիլդա Չոբոյանը

2 օր՝ հավաքվելու համար Ոչ մի հոդված չի կարող հաղորդել համընդհանուր խառնաշփոթի այն մթնոլորտը, որ հաջորդեց Արցախի Հանրապետության տեղեկատվական շտաբի 2020 թվականի նոյեմբերի 18-ի հայտարարությանը: Դրանում նշվում էր, որ Մարտակերտի շրջանի Նոր Մարաղա, Նոր Այգեստան, Նոր Սեյսուլան, Նոր Կարմիրավան, Նոր Հայկաջուր, Նոր Հովտաշեն և Նոր Ջրաբերդ գյուղերն անցնում են ադրբեջանցիների վերահսկողության տակ: Արցախի Հանրապետության դեմ թուրք-ադրբեջանական տանդեմի 44-օրյա ագրեսիայից հետո այդ գյուղերում բնակվում էր մոտ 2 հազար բնակիչ։ Հավաքվելու համար նրանց տվեցին ընդամենը 2 օր՝ մինչև նոյեմբերի 20-ը։