Լավրով-Բայրամով մամլո ասուլիսից ստացա շատ ծանր տպավորություն: Տարածաշրջանային և գլոբալ զարգացումների հորձանուտում մեզ շարունակում է ղեկավարել Հայաստանի շահերը նենգաբար մսխող և վաճառող վարչախումբը՝ գերագույն կապիտուլյանտի գլխավորությամբ:

«Մեծարգո նախագահող, տիկնայք և պարոնայք, Բոլորս գիտենք, որ եղել է քարի դար, ոսկե դարաշրջան և այլն։ Այժմ կարծում եմ մենք ապրում ենք եվրոպական արժեքների ռետինե դարում։ Այդ արժեքները ճկվում են, ծռվում քաղաքական գործիչների քմահաճույքով։ Եվ դա է վկայում երեկ տեղի ունեցած քննարկումը, որը վերաբերում էր ՄԻԵԴ որոշման վերաբերյալ Մեծ Բրիտանիայի կառավարության արձագանքին։  

Եթե Երևանի հետագա ընդարձակումը չկանգնեցվի, ապա դա կարող է հանգեցնել աղետալի հետևանքների։ Այս մասին հունիսի 24-ին լրագրողների հետ հանդիպմանն ասել է վաստակավոր ճարտարապետ Հրաչ Պողոսյանը։

«Դիմադրություն» շարժումը կարևոր նշանակություն ունեցավ հասարակության զգալի հատվածին պարտվածի և նվաստացածի ծանր հոգեվիճակից դուրս հանելու, ազգային ոգին հրապարակ բերելու և բազմահազար քաղաքացիների՝ ազգային օրակարգի շուրջ համախմբելու գործում։ Դա Շարժման, թերևս, ամենակարևոր և անուրանալի ձեռբերումն է։

Յուրաքանչյուր ոք ընտրում է էությամբ իրեն համապատասխանող թիմ: Ուժեղ առաջնորդը չի վախենում ուժեղ թիմից։ Ողորմելի առաջնորդի հավաքած թիմն էլ է ողորմելի։ Բոլոր նրանք, ովքեր ծանոթ են Հայաստանի նորագույն պատմությանը, շատ լավ գիտեն, թե ինչ բան է Գագիկ Ջհանգիրյանը։ Դա ոչ միայն պարզապես հատակն է։ Դա ստորինից էլ ստորին հատակն է։

Հայաստանում կա մի տխուր կերպար՝ «Եվրոպական կուսակցության» առաջնորդ Տիգրան Խզմալյանը. ոմն հավակնոտ անձնավորություն, որը ժամանակին հրամցնում էր իրեն գրեթե Տիգրան Մեծի կերպարանքով։

Հորթի հրճվանք, որը փոխարկվում է խոճկորի ճղավոցի… Ֆրանսիայի հրապարակում վրանային ճամբարի հավաքումը առաջացրեց նիկոլական քարոզչամեքենայի անառողջ արձագանքը՝ հորթի հրճվանքի տեսքով, որը երբեմն փոխարկվում է խոճկորի ճղավոցի։

Մեկ տարի առաջ այս օրը` հունիսի 20-ին, ՀՀ-ում կայացան արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ, որոնցում դե-ֆակտո իշխանությունները հավաքեցին 688․761 ձայն, այսինքն` ձայների 53,91%[1]: Ստանալով խորհրդարանում գերակշիռ մեծամասնության կարգավիճակ, այն է՝ 71 պատգամավորական մանդատ` դե-ֆակտո իշխանական խմբակցությունը, կարելի է ասել, ձեռք բերեց միահեծան իշխանություն: Այն, որ պատերազմում պարտություն կրած երկրում այդ պարտությանը հանգեցրած ուժի հետ ընտրությունների գնալու օրակարգն ընդամենը խայծ էր` տրված դե-ֆակտո իշխանությունների կողմից` լեգիտիմության պակասը լրացնելու նպատակով, այլևս ակնհայտ է բոլորի համար:

ՀՀ ԱԺ արտահերթ ընտրությունների տարելիցը նշանավորվեց ներքին իրավիճակի կտրուկ սրմամբ. միանգամից մի քանի իրադարձություններ ցայտուն կերպով ցույց տվեցին, որ երկիրը սրընթաց մոտենում է անդարձելիության կետին։ Եվ այն փաստը, որ ամեն ինչ տեղի ունեցավ այն օրը, որը մեկ տարի առաջ դարձավ ազգային խայտառակության հերթական դրսևորումն ու առավելագույնս արագացրեց Հայաստանի համար կործանարար գործընթացները, ոչ միայն խորհրդանշական է, այլև օրինաչափ։ Հնարավոր է, որ հենց կիրակի օրը խթան տրվեց այլ գործընթացների, որոնք հնարավորություն կտան վերջ դնել իրադարձությունների աղետալի ընթացքին։