«ԳԱ»-ի բազմամյա տնտեսական մեկնաբանն է։ Զբաղեցրել է նաև «Բազիս» (2004-2009թթ.) և «Ռեվյու» (2011թ.) տնտեսագիտական ամսագրերի գլխավոր խմբագրի պաշտոնները։ Մասնագիտական որակավորումը բարձրացնելու նպատակով Ստամբուլում (Թուրքիա) մասնակցել է «Չարաշահումները տնտեսական բարեփոխումների ընթացքում և ֆոնդային շուկայում» գործնական սեմինարին, իսկ 2002 թվականի փետրվար-մարտին International Center for Journalists-ի (ԱՄՆ) հրավերով մասնակցել է կրթական ծրագրի՝ ԶԼՄ-ների ժուռնալիստիկայի և մենեջմենտի ասպարեզում, Հարավային Կովկասի երկրների խմբագիրների համար։
ՄԱՍՆԱԳԻՏԱԿԱՆ ՊԱՐԳԵՎՆԵՐԸ. ՀՀ Կենտրոնական բանկի առաջին մրցանակ «Տնտեսագիտական թեմայով 2001 թվականի լավագույն նյութի համար», «Կոնվերս-Բանկի» առաջին մրցանակ «Ֆինանսատնտեսական թեմայով 2002 թվականի լավագույն նյութի համար», ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի և Եվրասիա-Մեդիայի առաջին մրցանակ «Տեղեկատվական հաղորդակցական տեխնոլոգիաների ոլորտի մասին լավագույն հոդվածի համար» (Մոսկվա, 2005 թվական)։ Հայաստանի Բանկերի միության առաջին մրցանակ «Հայաստանի ֆինանսաբանկային համակարգի 2012 թվականի խնդիրները մասնագիտական բարձր մակարդակով լուսաբանելու համար»։ Զարգացման Եվրասիական բանկի կողմից հայտարարված «Եվրասիական ինտեգրում և զարգացում. XXI դար» ԶԼՄ-ների Երկրորդ միջազգային ստեղծագործական մրցույթի հաղթող (Մոսկվա, 2016թ.), Եվրասիական ժողովուրդների ասամբլեայի «Հանուն Եվրասիական հումանիտար ինտեգրացիայի խորացման» հատուկ անվանակարգի հաղթող (2018թ.)։
Բազմաթիվ փորձագետներ համարում են, որ Հայաստանը կանգնած է էներգետիկ նոր ճգնաժամի շեմին։ Իշխանության դիլետանտ քաղաքականությունն այդ կարևորագույն ոլորտում այսօր հանգեցրել է նրան, որ աննախադեպ աճել է ամենաթանկարժեք՝ ջերմային էներգարտադրության բաժինը։
Ամեն տարի, հուլիսի երրորդ կիրակի օրը, իրենց մասնագիտական տոնն են նշում խիզախ մասնագիտության տեր մարդիկ՝ հանքագործներն ու մետալուրգները: Տոնացույցում այդ օրը հայտնվել է դեռևս հեռավոր 1957 թվականին. այդպես խորհրդային կառավարությունը նշեց հանքարդյունաբերության և մետալուրգիայի ոլորտի կարևոր ավանդը պատերազմի հետևանքով ավերված տնտեսության վերականգնման գործում: Հետխորհրդային մի շարք երկրներում այդ տոնը պահպանվել է նաև ԽՍՀՄ փլուզումից հետո։ Հայաստանում Հանքագործի և մետալուրգի օրը կառավարության որոշմամբ վերականգնվել է 2008թ.-ին: Որոշման հիմնավորման մեջ նշվում էր, որ այդ ոլորտները Հայաստանի տնտեսության գերակա բնագավառներից են, և դրանց զարգացման հետ մեծ հույսեր են կապվում, այդ թվում՝ այլ ոլորտների վրա դրանց ազդեցության տեսանկյունից:
«Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության (ՔՊ) և անձամբ Նիկոլի խոստացած ապագան, ինչպես պարզվեց, լինելու է առանց ոռոգման ջրի։ Վստահաբար կարելի է պնդել, որ այդ ապագայում շատ բան չի լինելու այն ամենից, ինչն անհրաժեշտ է չգիտես ինչի հիման վրա «հպարտ» քաղաքացիների նույնիսկ տարրական գոյատևման համար, չենք խոսում արդեն նրանց բարգավաճման մասին…
Պաշտոնակատար Փաշինյանի կառավարությունը, չունենալով սեփական գաղափարներ ու ծրագրեր, գնալով ավելի հաճախ է օգտագործում նախորդ կառավարությունների նախագծերը, ընդ որում, որքան էլ պարադոքսալ է, չդադարելով մեղադրել նախկին իշխանություններին մահացու բոլոր մեղքերի մեջ։ Բայց մեկ բան է՝ վերցնել ուրիշի ծրագրերը, և միանգամայն այլ բան՝ այնպես աղավաղել, որ երբեմն դրանք վերածվում են ճիշտ հակադիր ինչ-որ բանի…
Ի՞նչ բան է առհասարակ տնտեսությունը: Դա, ներեցեք ծեծված բնորոշման համար, երկրում ամեն օր արտադրվող բոլոր ապրանքների և ծառայությունների ամբողջությունն է։ Մեր երկրի տնտեսությունը բացառություն չէ։ Եվ ի՞նչ ունենք այսօր։
Ս.թ. մայիսի 5-ին իրենց դարն ապրող ԱԺ պատգամավորների հետ ՀՀ կառավարության անդամների պաշտոնակատարների հերթական հարցուպատասխանի ընթացքում էկոնոմիկայի նախարար Վահան Քերոբյանին կշտամբեցին, որ նա խոստացել էր տնտեսության երկնիշ աճ, բայց առայժմ աճի երկնիշ տեմպեր նկատվում են միայն առևտրի ցանցերում ապրանքների գնապիտակներին: Գիտե՞ք, թե ինչ պատասխանեց սկանդալային համբավ վայելող նախարարի պաշտոնակատարը։
Մինչ Բաքուն ձգտում է տարբեր ուղղություններով կապիտալացնել Լեռնային Ղարաբաղում պատերազմի արդյունքները, այդ թվում՝ միջազգային դատարաններ և արբիտրաժներ դիմելու համար բազմամիլիարդանոց հայցեր պատրաստելով բաց թողած օգուտների վերաբերյալ, Երևանը՝ ի դեմս գործող իշխանությունների, անատամ ինչ-որ բան է կմկմում խաղաղ հեռանկարների մասին։ Մինչդեռ վաղուց ժամանակն է, որ բաց թողած, ընդ որում բավական մեծ շահի մասին հարց բարձրացնենք մենք։
«Համակարգային կոռուպցիա չի եղել, եթե անգամ եղել է»,- այսպես, պատասխանելով ներդրումների մասին հարցին, արտահայտվեց վարչապետ Փաշինյանը ապրիլի 14-ին իր «գալա-համերգի» ժամանակ, որն ուղեկցվում էր ուսապարկերի ծափահարություններով։ Որևէ տրամաբանություն փնտրել կառավարության ղեկավարի խոսքերի մեջ չարժե. նա տասնյակ ու հարյուրավոր անգամներ ապացուցել է, որ մտածում է «Անգետիկը Լուսնի վրա» հեքիաթի կատեգորիաներով…
Զարմանալի է, թե ինչպես են կարողանում իշխանությամբ օժտված փաշինյանական պաշտոնյաները ցինիկորեն խեղաթյուրել իրողությունները՝ ներկայացնելով ցանկալին իբրև իրականություն։
Ազգային տնտեսությունն անցած տարվա ընթացքում կորցրել է 7,5% և 2020 թվականի 2-րդ եռամսյակից առ այսօր գտնվում է տեխնիկական ռեցեսիայի մեջ։ Ընթացիկ տարվա 2 ամիսների արդյունքներով՝ Հայաստանի տնտեսությունը նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ անկում է ապրել 6,7%-ով։