«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Հայաստանի իշխանություններն իրենց ոչ մի կերպ չդրսևորեցին Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության հռչակման օրը։ Ոչ մի բառ չասացին: Չի եղել նման բան՝ իրենց տրամաբանությամբ։ Պետք է շուտ մոռանալ: Իսկ դրանից երկու օր առաջ, ասես առաջ ընկնելով իրադարձություններից, Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց, թե ինքը չէ մեղավորը (ոչ ոք չէր էլ կասկածում, որ նա կասի դա), ինքը չէ, որ լուծարել է Արցախի պետականությունը։
Մամուլի ասուլիսի ժամանակ Նիկոլ Փաշինյանին տվեցին այն հարցը, որն ավելի վաղ հնչեցրել էր Մարիա Զախարովան: Վերջինս, հիշեցնենք, իր ճեպազրույցի ժամանակ նշել էր, որ ադրբեջանական կողմն ունի արցախցիներին վերադարձնելու ծրագիր, անձամբ տեսել է այդ ծրագիրը, բայց, ինչպես ընդգծեց ՌԴ ԱԳՆ խոսնակը, ինքը չգիտի՝ ունի արդյոք հայկական կողմը համապատասխան ծրագիր, թե ոչ։
Ինչպես պնդում են տարբեր աղբյուրներ, փակ հարցումների տվյալներով՝ Փաշինյանի հակավարկանիշը 60%-ի մակարդակում է։ Այսինքն այդքան մարդ ընտրությունների ժամանակ ձայն չի տա նրան ոչ մի պարագայում։ Չնայած հեծանվին, զվարճալի տրիկոյին՝ զրահաբաճկոնով, և նույնիսկ այնպիսի համարձակ քայլին, ինչպիսին է սառը Սևան իր երկչոտ մուտքի ցուցադրումը…
ՀՀ ԱԳՆ խոսնակ Անի Բադալյանի շուրթերով հայկական արտաքին քաղաքական գերատեսչությունը հայտարարեց, որ կասկածի տակ է առնում Ռուսաստանի կառուցողական դերը հայ-ադրբեջանական կարգավորման գործընթացում: Լավ։ Կասկածել ոչ մեկին չես արգելի։ Կասկածներից է, ասում են, սկսվում ճշմարտության որոնումների դժվարին ուղին… Միայն թե՝ հարց. իսկ հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացում հավաքական Արևմուտքի կառուցողական դերը մեր ԱԳՆ-ը և նրա թիկունքում կանգնած Փաշինյանը կասկածի տակ չե՞ն առնում։
Եթե ռուսները հեռանան Հայաստանից, դա ոչնչով չի սպառնում Հայաստանին։ Այն պարզ պատճառով, որ Հայաստանն իր ներուժով որևէ սպառնալիք չի ներկայացնի Թուրքիայի համար, հետևաբար՝ Թուրքիայից էլ վտանգ չի բխի մեզ համար։ Շշմեցուցիչ միտք է, այնպես չէ՞: Ահա ևս մեկը. «Այն փաստը, որ Ռուսաստանի Դաշնության ղեկավարության կամ որոշ ղեկավար շրջանակների կողմից իրականացվում է հայկական անվտանգային համակարգերի ամրապնդման պրոցեսի ձախողումը կամ տորպեդահարումը, մեզ համար ակնհայտ է»:
Ահա և ավարտվում է արձակուրդային սեզոնը։ Նույնիսկ Նիկոլ Փաշինյանն է անցնում իր պարտականություններին։ Նույնիսկ Ալեն Սիմոնյանը։ Նույնիսկ Արարատ Միրզոյանը։ Այնպես չէ, թե նրանց բացակայությունը շատ նկատելի էր։ Ասենք այսպես. ՚բոլորովին նկատելի չէր։ Թեև այդ բացակայության ընթացքում որոշ իրադարձություններ նկատելի էին:
Հետաքրքիր է, նրանք, ովքեր 2018-ին, իսկ առավելևս 2021-ին քվեարկել են Նիկոլ Փաշինյանի օգտին, ենթադրո՞ւմ էին, որ նրա կառավարման 6-րդ տարում ընդդիմադիր ցուցարարների դեմ ուժայինները կիրառելու են հատուկ միջոցներ, որոնց կիրառումն այդ պահի դրությամբ արգելված էր և միայն դրանից հետո ՝ երկու շաբաթ անց օրինականացվեց։
Ի՞նչ է անում հայկական քաղաքական դաշտը, երբ պարապ է մնում: Ճիշտ է, վերլուծում է Ամերիկայում կայանալիք ընտրությունները: Իրոք որ, ինչո՞ւ չզբաղվի դրանով, երբ հանրապետությունում ոչ մի խնդիր չկա։ Ամեն ինչ խաղաղ է, հանգիստ… Ամերիկյան ընտրություններով առանձնակի մտահոգ են իշխանությունների օրակարգը սպասարկող փորձագետները։ Ասում են՝ վե՛րջ, Բայդենը հեռացավ, գիպսը հանում են, ամեն ինչ կորած է… Կգա չարանենգ Թրամփը, կդադարեցնի պատերազմն Ուկրաինայում, և խեղճ Փաշինյանը կրկին կհայտնվի Մոսկվայի ամուր գրկում, որից այնքա՜ն մեծ հույս ուներ դուրս պրծնել պատերազմում Ռուսաստանի պարտության դեպքում։
2023 թվականի հոկտեմբերի սկզբին Գրանադայում Եվրոպական քաղաքական համայնքի նախաձեռնության 3-րդ գագաթնաժողովի ընթացքում ԵԽ նախագահ Շառլ Միշելը, Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնը, Գերմանիայի կանցլեր Օլաֆ Շոլցը և Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարություն ընդունեցին տարածքային ամբողջականության փոխադարձ ճանաչման հիման վրա Երևանի և Բաքվի միջև հարաբերությունների կարգավորման հանձնառության մասին։ Այդ հայտարարությունը գնահատվեց որպես Երևանի դիվանագիտական մեծ հաղթանակ։
Էդմոն Մարուքյանը հանդես եկավ հերթական տեսաուղերձով, որտեղ խոսում է 44-օրյա պատերազմի առաջին օրերի մասին։ Նրա խոսքերով՝ ռազմական գործողությունների սկսվելուց հետո երրորդ օրը ինքը եղել է Ստեփանակերտում ՝ խորհրդարանի այն ժամանակվա խոսնակ Արարատ Միրզոյանի ոչ պաշտոնական պատվիրակության կազմում: Ինչպես պատմում է Մարուքյանը, Արցախի խորհրդարանի բունկերում ինքն առիթ է ունեցել զրուցելու բազմաթիվ մարդկանց, այդ թվում ՝ պետական բարձրաստիճան այրերի հետ։ Բացառությամբ Արցախի նախագահի և Պաշտպանության բանակի հրամանատարի։ Եվ բոլոր զրուցակիցները, Մարուքյանի խոսքերով, ասել են մոտավորապես նույն բանը. «Ինչո՞ւ եք եկել։ Այստեղ ձեզանից ոչ մի օգուտ չկա: Վերադարձեք Երևան, ասեք Փաշինյանին, որ կապվի Պուտինի հետ, խնդրի, որ վերջինս միջամտի, ռազմական գործողությունները պետք է հնարավորինս շուտ դադարեցնել…»։ Մարուքյանի հավաստմամբ՝ այդպիսին էր նաև նրանց դիրքորոշումը, ովքեր ի պաշտոնե պետք է մտածեին, թե ինչպես հաղթել ...