«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Մահացել է Երկրապահ կամավորականների միության նախկին նախագահ, Հայաստանի Ազգային ժողովի նախկին պատգամավոր, Արցախի հերոս, գեներալ-լեյտենանտ Մանվել Գրիգորյանը: Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության նախկին պատգամավոր Կարեն Ավագյանը իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է. «Վերջը հասան իրանց նպատակին…»:
Վլադիմիր Պուտինի հարցազրույցին կանդրադառնանք բազմիցս։ Եվ դա հասկանալի է. եթե Ռուսաստանի նախագահը բավական մեծ հարցազրույց է տալիս՝ նվիրված բացառապես մեկ խնդրի, Լեռնային Ղարաբաղին, դա ինքնին շատ բանի մասին է վկայում։ Բայց Պուտինի բոլոր մեսիջները չենք լցնի մեկ կույտի մեջ, առայժմ խոսենք մի քանիսի մասին։
Դե, ահա արդեն նաև նախագահը՝ պաղպաղակի մեծ սիրահարն ու արքայազն Չարլզի ընկերը, միացավ վարչապետի հրաժարականի պահանջին։ Ինչպես կատակեց սոցիալական ցանցերի օգտատերերից մեկը, եթե արդեն նույնիսկ Անգլիա՜ն է... Իսկ գուցեև չկատակեց, գուցե դա այդպես է, որ կա: Քանզի բոլոր համարժեքներին, նույնիսկ Անգլիայում, արդեն հասկանալի է, թե ինչի կարող է հասցնել մարդ-աղետը. Բայց հենց նույն Անգլիայի համար՝ մեկ բան է, երբ աղետը վերաբերում է փոքրիկ Արցախին, և այլ բան է, երբ մի անհամարժեք առաջնորդի «շնորհիվ» աղետը կարող է ընդունել տարածաշրջանային բնույթ, իսկ գուցեև դուրս գալ տարածաշրջանի սահմաններից…
Ըստ Հատուկ քննչական ծառայության հաղորդագրության՝ ձերբակալվել են ընդդիմադիր 10 գործիչներ. Գագիկ Ծառուկյանը, Գառնիկ Իսագուլյանը, Սուրեն Սուրենյանցը, Գեղամ Մանուկյանը, Դավիթ Համբարձումյանը, Արա Սահակյանը, Արթուր Վանեցյանը, Էդուարդ Շարմազանովը, Արթուր Ղազինյանը, Իշխան Սաղաթելյանը։ Համաձայն վերջին տվյալների՝ ձերբակալվել են նաև Արծվիկ Մինասյանը, Արսեն Բաբայանը, Արա Հակոբյանը։ Բոլորին ճաղերի հետևում փակելու տխմար հույսով՝ Հայաստանի ժողովրդավարական իշխանությունները քաղաքացիական պատերազմ են հրահրում։ Այն, որ Փաշինյանը սադրանքի վարպետ է, բոլորին հայտնի է առնվազն 2008-ի մարտի 1-ից։ Այնպես որ այսօր ընդդիմության երթի ժամանակ սադրանքները գրեթե անխուսափելի են։
Արդեն վե՛րջ։ Նա արեց իր գործը։ Ոչինչ չի օգնի։ Պետք է հասկանալ, որ պատմությունն այսօր թերթեց ևս մեկ էջ։ Ավարտվեց հաղթանակած Հայաստանի և հաղթանակած Արցախի պատմությունը։ Սկսվում է մեր պատմության նոր էջ։ Այն խայտառակությունից վերածնվելու պատմությունը, որ հենց ինքներս բերեցինք մեր գլխին ոչ թե հիմա, այլ երկուսուկես տարի առաջ, երբ իշխանություն շնորհեցինք այդ հավակնոտ, բայց բովանդակությամբ ողորմելի զույգին։ Եվ նրանք գերազանց արեցին իրենց սև գործը։
Ժամանակին, ԽՍՀՄ-ի մոտալուտ փլուզման շրջանում, միութենական պետության ԶԼՄ-ներում շատ տարածված էր տեքստը, որի հեղինակությունը վերագրվում էր Ալեն Դալլեսին, որը գլխավորում էր ԱՄՆ-ի Կենտրոնական հետախուզական վարչությունը 1953-1961 թվականներին՝ ԽՍՀՄ-ի և ԱՄՆ-ի միջև ծավալվող «սառը պատերազմի» տարիներին:
Երբ Աստված զրկում է մարդուն ուղեղից, ապա պատերազմում հաղթել, չի բացառվում, հնարավոր է։ Բայց դժվար է։ Երեկ մեր իշխանությունները քննարկում էին կազմակերպել։ Քննարկում էին այն հարցը, թե կարելի էր արդյոք խուսափել պատերազմից։ Նման քննարկման համար ավելի լավ ժամանակ չէր գտնվել։ Այդ թեման «պետք էր» քննարկել հենց հիմա, երբ իշխանությանը քննադատելն արգելված է, իսկ խախտողները տուգանվում են։ Այսինքն եթե որևէ մեկը կարծիք հայտներ, որ պատերազմից խուսափել կարելի էր, եթե չլինեին իշխանությունների սխալները, ապա նրան տեղնուտեղը կտուգանեին։ Որպեսզի քննարկի այն, ինչ «պետք է քննարկել», այլ ոչ թե այն, ինչ ցանկալի և անհրաժեշտ է քննարկել։ Ուստի իշխանությունները շատ «յուրաժամանակ» կազմակերպեցին նման քննարկումներ։
Գլխավոր հարցը, ինչո՞վ է այս ամենը ավարտվելու։ Այստեղ կա մի քանի տեսանկյուն։ Ըստ էության, Ղարաբաղի և ռազմական գործողությունների պարագայում պատասխանը պարզ է. ոչ մի առաջընթաց Ադրբեջանը չի ունենա, Ղարաբաղը կանգուն կմնա։ Հայաստանում և հայոց աշխարհում դա ի սկզբանե կասկածի տակ չի առել և ոչ ոք։ Կարծում ենք, հասկացել են նաև մյուսները։
Իլհամ Ալիևն իրեն հաշիվ տալի՞ս է, թե ինչ փակուղի մտցրեց իր երկիրն ու իրեն։ Ամենայն հավանականությամբ՝ տալիս է, բայց արդեն ուշ է։ Բոլորին ակնհայտ է, որ ոչ մի բլիցկրիգ Ադրբեջանին չհաջողվեց։ Իհարկե, ադրբեջանական քարոզչությունը կարող է օրական մի քանի անգամ զեկուցել նույն բնակավայրերի «ազատագրման» մասին, բայց փաստացի Ադրբեջանն առաջընթաց չունի, այլ ունի տեխնիկայի և, իհարկե, մարդկային մեծ կորուստներ։ Արդեն մոտ երկու հազար։
Գնալով ավելի մեծ քանակությամբ տվյալներ են ստացվում Արցախի շուրջ վերջին սրացման մեջ թուրքական ներկայության մասին։ Անկարան և Բաքուն պատերազմին պատրաստվում էին հանգամանորեն. օգոստոսին անցկացվեցին համատեղ զորավարժություններ, որոնց ավարտից հետո Ադրբեջանում մնաց թուրքական մեծաքանակ ռազմական տեխնիկա և մասնագետներ, մասնավորապես՝ թուրքական «Բայրաքթար» հարվածային անօդաչու սարքերի կառավարման գծով, որոնք ավելի վաղ լայնորեն կիրառվել են Սիրիայում և նախկինում չեն եղել ադրբեջանական բանակի զինանոցում: