Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության ղեկավարությանը՝ գործող նախագահ Բակո Սահակյանի գլխավորությամբ, հաջողվեց մեծ տոկունություն դրսևորել և կանխել խոշոր սադրանքը, ինչի կարող էր փոխարկվել «համազգային միասնության հանրահավաքը» Ստեփանակերտում։

Բրիտանական BBC կորպորացիայի ռուսերեն ծառայությունը հրապարակել է հոդված՝ «Ո՞վ է գնդակահարել Երևանում ցուցարարներին 2008 թվականին։ Քննությունը մատնանշել է Ղարաբաղից եկած ջոկատին» վերնագրով։ Հոդվածի բուն անվանումը հստակ ցույց է տալիս գլխավոր թիրախը՝ Արցախը, և գլխավոր նպատակը՝ հայ հասարակության մեջ պառակտում մտցնելը։ Առաջ անցնելով՝ հավելենք. կանխահայտ սուտ տեղեկությունների տարածման ճանապարհով։

Հաղորդում հանցագործության վերաբեյալ: BBC ռուսական ծառայության կողմից երեկ հրապարակված նյութին լուրջ չեմ վերաբերվում հենց միայն այն պատճառով, որ այդպիսի բան նույնսկ տեականորեն չէր կարող լինել, հետևաբար հարկ չեմ համարում անդրառնալ այս հոդվածում տեղ գտած ցնորամիտ դատողություններին, առավել ևս վերլուծել դրանք:

Օգոստոսի առաջին օրը հայ հասարակությունը շոկ ապրեց։ Թվում էր, թե անցած տարվա ընթացքում մենք վարժվել ենք այն ամենին, ինչը նախկինում պատկերացնելն անգամ անհնար էր, բայց այս լուրը թույլատրելիի սահմաններն անցնողների կարգից էր նույնիսկ ներկայիս Հայաստանում։ Քանզի ոտնձգություն կատարվեց ամենասրբազանի, ամենանվիրականի դեմ. նրա, ինչն ահա արդեն երեք տարի կազմում է ազգային հիշողության և արժանապատվության անջնջելի մասը։ Իրականացվեց սրբապղծություն. պղծվեցին Ապրիլյան պատերազմի հերոսների գերեզմանները։

Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը երկուշաբթի օրը Ստեփանակերտում իր ելույթի ընթացքում ներկայացրեց մինչև 2050 թվական երկրի զարգացման մի շարք մեգանպատակներ, հաղորդում է ԱՌԿԱ-ն։

Կիրակի էր, Արարատյան դաշտավայրի խաղաղ ու տոթ կիրակիներից մեկը։ Եվ հանկարծ…

Այս երկու հաղորդագրությունները հայտնվեցին մեկ օր տարբերությամբ։ Սկզբում տնտեսագետ Թաթուլ ՄԱՆԱՍԵՐՅԱՆԸ պարբերականներից մեկին տված հարցազրույցում դժգոհեց, որ վարչապետը չի հետաքրքրվում փորձագիտական հանրության կարծիքով և նրան պետք չեն տնտեսագետ գիտնականների խորհուրդները։

Փաստաբան Նորայր Նորիկյանը ֆեյսբուքյան էջում անդրադարձել է մարտի 1-ի գործով ցուցարար Զաքար Հովհաննիսյանի սպանության համար մեղադրվող ոստիկանության նախկին բարձրաստիճան պաշտոնյա Գեղամ Պետրոսյանի ազատ արձակման փաստին և գրել.

Ինչպես գրել է Մաքիավելին. «Զրպարտանք տարածելու համար փաստեր պետք չեն։ Փոխարենը՝ մեղադրանքներ էլ լինել չեն կարող, քանզի դրանց համար հաստատ պահանջվում են հավաստիության ապացույցներ։ Մեղադրանքները ներկայացվում են մագիստրատի, ժողովրդի առջև, դատարաններում. զրպարտանքը գործում է հրապարակներում ու սրահների կամարների տակ»։ Զրպարտանքն առաջացնում է ատելություն, «որից ծնվում է պառակտումը, պառակտումից՝ ինտրիգները, ինտրիգներից՝ կործանումը»։ Զրպարտանքի թույնը կարող է քայքայել ինչ ասես։