Ակնհայտ երևակվում է իշխանական նեղ խմբի որոշումը. տապալելով երկրի ապագան՝ նրանք իրենց փրկությունը տեսնում են անցյալը կեղծելու մեջ։ Եվ դա անում են (և անելու են) ագրեսիվ ու առանց կարմիր գծերի։ Այս մասին հայտարարություն է տարածել «Այլընտրանքային նախագծեր խումբը»: Հայտարարությունում նաև ասվում է.
Միայն բանակի երեսնամյա հոբելյանն անտեսելը բավական է, որ Նիկոլ Փաշինյանը և յուր վարչախումբն արժանանան ամենալայն հանրային պախարակման՝ դեռ մի կողմ նրա տասնյակ մյուս հանցանքները, որոնց համար ևս վստահաբար պատժվելու է։ Բանակի տոնը, մայիսյան եռատոնը, Անկախության օրն ավանդաբար տոնախմբող մեր հարյուր հազարավոր հայրենակիցներն իրենց ներսում արդեն վաղուց հրաժեշտ են տվել Հայաստանի փաստացի կառավարչին, փակել են նրա էջը, և կամ էլ՝ հայհոյում են նրան ու իր կնոջը ու, որքան էլ անբնական է, անգամ հրապարակավ նրա մահն են ցանկանում։
Քանի դեռ ՀՀ Սահմանադրության նկատմամբ նոր ոտնձգություններ տեղի չեն ունեցել, ըստ Մայր օրենքի ներկայիս կարգավորման՝ այն միջազգային պայմանագրերը, որոնք վերաբերում են մարդու իրավունքների և կամ ռազմական ոլորտներին, պետք է նախևառաջ քննարկվեն գործադիրում, ապա դրա համար լիազորված անձն այն պետք է ստորագրի պետության անունից։ Դրանից հետո կառավարությունը պիտի հավանություն տա այդ փաստաթղթին, ստանա Սահմանադրական դատարանի դրական եզրակացությունը և վերջում ներկայացնի Ազգային ժողով՝ այն վավերացնելու։
Հայկական կողմը փորձում է հասկանալ, թե ինչն է անընդունելի Ադրբեջանի համար սահմանագծման և սահմանազատման հարցում։ Այդ մասին Եռաբլուրում լրագրողների հետ զրույցում հայտարարել է ՀՀ ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանը, հաղորդում է Sputnik Արմենիան։
Սկզբի համար, համաքաղաքացիներ, պիտի խոստովանեմ ձեզ. օրերս ահավոր անհանգստացա, և դուք պետք է հասկանաք ինձ։ Չէ, իրոք որ, առավոտ կանուխ ինտերնետ է մտնում մի այսպիսի հասարակ քաղաքացին՝ աչքի անցկացնելու, թե ինչ է կատարվում երկրում ու աշխարհում։ Ու հանկարծ՝ առը հա՛։ Հրաժարակա՛ն։ Այն էլ ինչպիսի՜։ Հեռացավ մի այնպիսի մարդ, առանց որի արդեն չէինք պատկերացնում մեր կյանքը: Նախագահ, Արմեն Սարգսյա՛նը։
Հունվարի 28-ը մեր տոնացույցում հայտնվեց 30 տարի առաջ: Մինչև 2021 թվականը մենք հպարտությամբ էինք նշում Բանակի օրը՝ մեծարելով նրանց, ովքեր Երրորդ Հանրապետության կայացման տարիներին արեցին ամեն ինչ, որպեսզի հայոց երկրի սահմանները հուսալիորեն պաշտպանված լինեն:
Մեր ներքին պարտությունները շարունակվում են, իսկ թշնամու դեմ հաղթանակը մնացել է կես ճամփին և ուշանում է։ Հաղթանակի ձգտելու նպատակը մեզ համար մշտապես արդար է եղել, ու հիմա, որքան էլ փորձեն մեզ օտարել նրանից, այն բնական ճանապարհով պիտի վերադառնա։ Մեր հանրությունը հետպատերազմյան շոկից վաղուց վերադարձել է առտնին կյանքին, բայց հազարավոր զոհերը, միևնույն է, ներքին մի զգացողությամբ մեզնից յուրաքանչյուրի կորուստներն են, մեր հարազատներն ու որդիները։ Ճիշտ է, նրանք զոհն են դարձել մեծագույն դավադրության, սակայն մարտադաշտ մեկնելու նրանց մղումը սրբազան էր, քանի որ գիտեին՝ գնում են թշնամուն կործանելու։
ՀՌՀ-ի անդամի պաշտոնում ընդդիմության առաջադրած Ռուբեն Հակոբյանի թեկնածության քննարկումն ավարտվեց խայտառակ սկանդալով։ Իշխող խմբակցության պատգամավորները գզվռտոց սարքեցին գիտության, կրթության, մշակույթի, սփյուռքի և երիտասարդության հարցերով հանձնաժողովում, չցուցաբերելով բարեկրթության ու քաղաքավարության չնչին իսկ նշույլ: Այս ԱԺ-ում հայհոյանքներն ու վիրավորանքները դարձել են «քաղաքական» խոսքի անքակտելի մասը։ Ոչ թե պատգամավորներ են, այլ իսկը հարբած կառապաններ, ազնիվ խոսք…
…2006թ. հոկտեմբերի 4, Արցախ։ Մեքենայով իջնում ենք Շուշիից՝ ուղևորվելով Քարին տակ, ուր մեզ հրավիրել է բնակիչներից մեկը՝ ազատամարտիկ, Արցախյան առաջին պատերազմի մասնակից։ Անձրև է, մթնշաղ, ցեխ, ցուրտ: Ամայի ճանապարհի ոլորուն շրջադարձերով մենք 10 րոպե անց հասնում ենք գյուղ։ Առաջին զգացողությունը. այն մի տեսակ ճերմակ է, լուսաշող ու... խորհրդավոր։
Խորհրդակցություն Գորիսում Արցախի հետ շփման գծի ողջ երկայնքով 2016 թվականի ապրիլյան ագրեսիայի արդյունքում Ադրբեջանը չիրականացրեց ռազմավարական ոչ մի խնդիր և կրեց կենդանի ուժի և ռազմական տեխնիկայի շատ ավելի մեծ կորուստներ, քան Արցախի Պաշտպանության բանակը: