Հունիսի 12-ի առավոտյան Բաքվի ԶԼՄ-ները հաղորդեցին իրենց ԶՈՒ-ի դիրքերի գնդակոծման մասին՝ ինչպես հայ-ադրբեջանական, այնպես էլ արցախ-ադրբեջանական սահմանի վրա։ Համաձայն հաղորդագրության, դա տեղի է ունեցել ՀՀ Կրասնոսելսկի շրջանի տարածքից և Արցախի միանգամից մի քանի շրջաններից։ Հավաստիացվում է, թե հայկական ուժերը կիրառել են ականանետ և ահագնացնում են լարվածությունը շփման գծի ողջ երկայնքով։ Դա, հեղինակների կարծիքով, վկայում է, որ «շփման գծում լարվածության նվազման մասին պայմանավորվածությունը, որ անցած աշնանը Դուշանբեում ձեռք բերվեց Ադրբեջանի նախագահի և Հայաստանի վարչապետի միջև, այլևս չի գործում»։

Վերջին օրերին շատ էին արարողակարգային սյուժեները և ուղիղ հեռարձակումները, որոնք պատմում էին Պետերբուրգի միջազգային տնտեսական համաժողովին բազմաթիվ հանդիպումների և բանակցությունների մասին: Սակայն, ինչպես հաճախ լինում է, որոշ մանրամասներ մնացել են «կադրից դուրս», մինչդեռ ինչ կատարվում է կուլիսների հետևում, հատկապես հետաքրքրիր է: Եվ Հայաստանից պատվիրակության մասնակցության նման մեկ մանրամասնի նկատմամբ, թերևս, պետք է ավելի ուշադիր լինել, գրում է Eadaily-ն։

Ռոք երաժշտության լեգենդները՝ Deep Purple-ի մենակատար Իէն Գիլանը եւ Black Sabbath-ի կիթառահար Թոնի Այոմին, եւ Rock Aid Armenia-ի հիմնադիր Ջոն Դին ժամանել են Հայաստան՝ Երեւանում տոնելու Rock Aid Armenia բարեգործական նախագծի 30-ամյակը:

Հունիսի 3-ին մամուլում միանգամից երկու չափազանց վատ նորություն հայտնվեց Ադրբեջանի և անձամբ Ալիևների ընտանիքի համար։

Ամերիկյան ինքնության և ինքնաճանաչման «Քաղաքացի Քեյնը» լեգենդար ֆիլմից 28 տարի անց Խորհրդային Հայաստանի էկրաններ բարձրացավ ֆիլմ, որը երիտասարդ գրող Հրանտ Մաթևոսյանի` հրաշքով չարգելված վեպի, հրաշքով չարգելված էկրանավորումն էր, որն այժմ դարձել է դասական ցանկացած մեկի համար, ով խոսում է հայերեն։ Ֆիլմը պատմում է խորհրդային Հայաստանի կյանքի մասին և այն պարփակված աշխարհի, որն ունի իր չգրված կանոնները։ Այն այդպես էլ կոչվում է. «Մենք ենք, մեր սարերը» (1969թ.)։ Ու հենց նույն շրջանում, իսկ դա 1960-ականներն էին, երբ աշխարհը գտնվում էր տեխնոլոգիական, քաղաքակրթական և քաղաքական հեղափոխությունների ալեկոծությունների տակ, երկու հովիվները հայկական լեռներում զրուցում են, թե քանի կարևոր երկիր կա աշխարհում։ Ու հանգում են եզրակացության. «Մենք, Ամերիկան ու դե, երևի, Ավստրիան»։

Կրքերը Եվրոպայի Լիգայի Բաքվի եզրափակչի շուրջ հայտնի պատճառներով հանդարտվեցին, թեև մարզական աշխարհը շարունակում է խիստ քննադատել ՈՒԵՖԱ-ին դրա անցկացման վայրի ընտրության համար։ Դիտորդների մեծամասնության կարծիքով, դա թերևս վատթարագույն  եզրափակիչն էր  եվրագավաթների պատմության մեջ։

Մայիսի 13-ին ռուսաստանյան «Նեզավիսիմայա գազետա»-ում հրապարակվեց Հայաստանի արտգործնախարար Զոհրաբ Մնացականյանի «Լեռնային Ղարաբաղի փխրուն խաղաղությունը» հոդվածը, նվիրված բախման գոտում հրադադարի ռեժիմի սահմանման 25-ամյակին։ Հոդվածը կոռեկտ է, կառուցված դիվանագիտական էթիկայի շրջանակներում և համապատասխանում է նախանշված նպատակին. գնահատական տալ բանակցային գործընթացի համար պայմաններին ու հնարավորություններին և հասկանալ, թե ինչ քայլեր է պետք ձեռնարկել, որպեսզի կանխվի մարտական գործողությունների վերսկսումն ու ապահովվի խաղաղ գործընթացի անշրջելիությունը։

Հայաստանում տեղի ունեցած վերջին իրադարձությունների վերաբերյալ միջազգային կառույցների և երկրների արձագանքը, որոնց ընդունված է համարել աշխարհում ժողովրդավարության սյուներ, բավական ուշագրավ գտնվեց։ Կարելի է նույնիսկ եզրակացնել, որ դա յուրօրինակ լակմուսի թուղթ դարձավ առանձին գործիչների համար, որոնք զբաղեցրած պաշտոնի բերումով անմիջականորեն կապված են Հայաստանում բարեփոխումների գործընթացի հետ։ Քանզի համարժեք, կշռադատված և օբյեկտիվ գնահատականների հետ մեկտեղ, հնչեցին նաև միջազգային իրավունքի և մարդու իրավունքների տեսանկյունից բացարձակ անբացատրելի մեկնաբանություններ, որոնք կարող են տարակուսանք ու հեղինակների քաղաքական վարձվածության վերաբերյալ լուրջ կասկածներ առաջացնել։

Գեներալ-մայոր Արկադի Տեր-Թադևոսյան, նույն ինքը՝ Լեռնային աղվես, նույն ինքը՝ Կոմանդոս, Արցախի հերոս, մարդ, որը սիրված է բոլոր հայերի կողմից՝ անկախ տարիքից, բնակության վայրից, սոցիալական կարգավիճակից, քաղաքական կողմնորոշումից։ Այսօր լրանում է մեր փառապանծ մարտական գեներալի 80 տարին։