«ԳԱ»-ի քաղաքական մեկնաբանն է 2002 թվականից։
Կրթությամբ պատմագետ է, աշխատել է «Ռեգնում», «Նոյան տապան» գործակալություններում, «Երկիր» թերթի գլխավոր խմբագիր։
Թեմատիկան. հոդվածներ ներքին և արտաքին քաղաքականության մասին, վերլուծություն, հրապարակախոսություն, ակնարկներ, պատմվածքներ։ Մամուլում ռուս-հայկական հարաբերությունների լուսաբանման համար 2004 թվականին գրանցվել է «Ռուսկի միր» մրցանակաբաշխության հաղթողների ցանկում։
Օգտվելով Թուրքիայի անվերապահ աջակցությունից՝ Ադրբեջանը ձգտում է ոչ միայն բացառել Երևանին Լեռնային Ղարաբաղի հարցի շուրջ ամեն տեսակի քննարկումներից, այլև նվազագույնի հասցնել միջազգային հանրության և ուժի կենտրոնների դերն այդ հարցում:
Միշել-Մակրոն-Փաշինյան-Ալիև քառակողմ հանդիպումն ընթացել է երկու փուլով և ընթացել է շատ ծանր։ Դատելով ամենից՝ բանակցությունների գլխավոր շահառուները դժգոհ են մնացել դրա արդյունքներից։
Լսելով Փաշինյանի ստահոդ հայտարարությունների հերթական հեղեղը խորհրդարանում՝ մտածեցի. «Տեսնես՝ ինքը հավատո՞ւմ է իր ասածին»։ Եթե հավատում է, ապա անհամարժեքության աստիճանը շատ բարձր է։ Ուրեմն անմեղսունակ է։
Փաշինյանների «Հայկական ժամանակ» («ՀԺ») ընտանեկան թերթը հրապարակել է Հայաստանի նկատմամբ Ադրբեջանի պահանջ-կետերի ցուցակը: Ցուցակ, որն Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Ջեյհուն Բայրամովը փոխանցել է Հայաստանի ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանին Ժնևում կայացած իրենց վերջին հանդիպման ժամանակ:
Գերեվարված հայ զինծառայողների գնդակահարության տեսագրությունը դիտելուց հետո որևէ այլ բանի մասին գրելը դժվար է։ Բայց այդ մասին գրելը նույնպես դժվար է։ Քանզի տեսանյութն ունի նաև քաղաքական ենթատեքստ։ Կոնկրետ քաղաքական ենթատեքստ, կոնկրետ քաղաքական նպատակ, որ հետապնդում է պաշտոնական Բաքուն։
Սեպտեմբերը միանգամայն ամառային ամիս է Հայաստանի համար։ Աշունը մեզ մոտ իրապես սկսվում է հոկտեմբերին։ Ներկայիս մոտեցող աշունն ու կլիմայական գործոններով դրա առաջին ամիսը մեծ փորձություններ են խոստանում մեզ, եթե չասենք` ցնցումներ։ Պատրա՞ստ է արդյոք Հայաստանը։
Ի՞նչ նկատի ուներ Տեր-Պետրոսյանը։ Եթե հակիրճ, ապա Հ1-ի եթերում նրա ճառը կարելի է ամփոփել հետևյալ կերպ. ինքը՝ Տեր-Պետրոսյանը, առաջարկել է Ռոբերտ Քոչարյանին, Սերժ Սարգսյանին, Արկադի Ղուկասյանին, Բակո Սահակյանին և Կաթողիկոսին սատարել Նիկոլին, որպեսզի նա հնարավորինս շուտ ստորագրի խաղաղության պայմանագիրն Ադրբեջանի հետ։ Իսկ սատարել, ըստ առաջին նախագահի, պետք է անպայման, և դրանով իսկ կիսել պատասխանատվությունը Նիկոլի հետ, քանի որ եթե դա չարվի, ապա Նիկոլը, այդ պատուհասը, ինչպես ժամանակին բնորոշել է նրան հենց ինքը՝ Տեր-Պետրոսյանը, երկիրը կհասցնի է՛լ ավելի մեծ աղետի։
Վիթխարի են այսօր Հայաստանի առջև ծառացած մարտահրավերները։ Դրանցից գլխավորը գործող իշխանություններն են։ Փաշինյանը հասկանում է, թե որքան մեծ է իր մեղքը երկրին պատուհասած դժբախտությունների հարցում։ Հենց այդ պատճառով էլ չի ուզում ընդունել դա, սեփական մեղքը, որպեսզի չհայտնվի դատարանի առջև. պատմության և մարդկանց։
Այսօր Անկախության օրն է։ Եվ հավանաբար դեռ երբեք Հայաստանն այս օրը չի եղել այսպիսի... Նույնիսկ դժվար է ընտրել ճիշտ բառը: Այսպիսի խարխլված, քայքայված վիճակում։
Եվ այսպես, ի՞նչ է կատարվում: Սկզբում տեղի ունեցավ Շառլ Միշելի, Իլհամ Ալիևի ու Նիկոլ Փաշինյանի հանդիպումը Բրյուսելում։ Վերջինս, հիշենք, վերադարձավ չափազանց վշտացած։ Խոսում էր այն մասին, որ հանդիպումը «շատ ծանր» էր։ Ի՞նչ է դա նշանակում։