«ԳԱ» գլխավոր խմբագրի տեղակալ։
Ժուռնալիստիկայում է 1987 թվականից։ Մասնագիտական հետաքրքրությունները. Ղարաբաղյան հիմնախնդիր, Հայոց Ցեղասպանություն, հակամարտությունների կարգավորում և տարածաշրջանային քաղաքական խնդիրներ։ Աշխատել է հայկական և ռուսական մի շարք ԶԼՄ-ներում, կազմակերպություններում և գերատեսչություններում, եղել է Միջազգային ֆրանսիական ռադիոյի (RFI ) թղթակից։ 1995 թվականին առաջադրվել է ՀՀ ԱԺ պատգամավորության թեկնածու։ Ժուռնալիստական մի քանի մրցանակների դափնեկիր է, 2013 թվականին պարգևատրվել է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության «Վաչագան Բարեպաշտ» մեդալով։
1997 թվականից «Ընդդեմ իրավական կամայականության» ՀԿ-ի խորհրդի անդամ է։ 2009 թվականից ղեկավարում է «Սովորական ցեղասպանություն» նախագիծը, որն իրագործվում է ՀՀ նախագահի վարչակազմի Հասարակական կապերի և տեղեկատվության կենտրոնի կողմից և որի շրջանակներում ստեղծվում են փաստագրական ֆիլմեր, ինտերնետ-կայքեր և հրատարակվում են գրքեր, նվիրված ղարաբաղյան հակամարտության տարածաշրջանի 1988-1992թթ. իրադարձություններին։
Հետաքրքրությունները. գրականություն, կինո, ճանապարհորդություններ, թարգմանություններ։ Մոսկվայում հրատարակված դետեկտիվ վեպերի հեղինակ է։ Տիրապետում է հայերեն, ռուսերեն և անգլերեն լեզուներին։
«Իմ քայլը» խմբակցության հերթական պատգամավորը անսպասելիորեն լայն համբավ ձեռք բերեց երկրում և զանգվածային ժողովրդականություն՝ սոցցանցերում։ Բայց, ինչպեսև մինչ այդ իր գործընկերները, բնավ ոչ հրատապ օրենսդրական նախաձեռնությունների, հայրենիքի բարօրության համար արդյունավետ ու բարեխիղճ աշխատանքի և քաղաքական գործչի ու ժողովրդի ընտրյալի համար օգտակար և ծայրաստիճան ցանկալի այլ հատկանիշների շնորհիվ։
Հուլիսի 25-ի առավոտյան ադրբեջանական ԶԼՄ-ները հպարտությամբ հաղորդեցին այն մասին, որ այդ երկրի պաշտպանության նախարարը գտնվում է ճակատամերձ գոտում, որտեղ անձամբ ստուգումներ է անցկացնում։
Ավստրալիական հեռավոր Ռայդ քաղաքից, որը համարվում է Սիդնեյի արվարձան, ուրախալի լուր ստացանք. ընդունվել է Ստեփանակերտի հետ բարեկամական հարաբերություններ հաստատելու մասին բանաձև։ Քաղաքային խորհուրդը փաստաթղթին կողմ է քվեարկել միաձայն։ Արցախի ԱԳՆ-ը ողջունել է որոշումը, նշելով, որ այն «իրավական հիմք է ապահովում երկու քաղաքների միջև մշակույթի, կրթության, տնտեսության և այլ ոլորտներում համագործակցության հաստատման և գործնական ծրագրերի իրականացման համար»։
Տարօրինակ բաներ են կատարվում վերջին մի քանի ամիսներին Հայաստանի Արտաքին գործերի նախարարության շուրջ, մասնավորապես՝ նախարարի խորհրդականների հարցում։ Համաձայն ԱԳՆ պաշտոնական կայքի, ներկա պահին Զոհրաբ Մնացականյանն ունի երեք խորհրդական։ Սակայն մարտ ամսից սկսած մամուլում կանոնավորապես հաղորդագրություններ են հայտնվում այդ պաշտոնում այս կամ այն նախկին դիվանագետի նշանակման մասին։ Ընդ որում խոսքը ոչ թե պարզապես բավական հայտնի դեմքերի, այլև ՀՀ առաջին նախագահի կողմնակից համարվողների մասին է, որոնք 2008 թվականի փետրվարին հրապարակավ իրենց աջակցությունը հայտնեցին նրան։
Հարավային Կալիֆոռնիայի համալսարանի Հայկական ուսումնասիրությունների ինստիտուտի կայքում հուլիսի 17-ին հրապարակվեց ինստիտուտի աշխատակից Էմիլ Սանամյանի հոդվածը՝ «2018-2019թթ. ԱՄՆ-ը Ադրբեջանին հատկացրել է 100 մլն դոլարի օգնություն՝ անվտանգության ոլորտի համար» վերնագրով։ Հոդվածում ներկայացվում են բառացիորեն օրերս հայտնի դարձած պաշտոնական տվյալները վերջին երկու ֆիսկալային տարիներին Ադրբեջանին ու Հայաստանին ցուցաբերված ֆինանսական օգնության չափերի մասին, որոնք վկայում են Բաքվին հատկացվող միջոցների ծավալի կտրուկ աճի մասին։
Երրորդ օրն է, ինչ հայ հասարակայնությունը փոթորկված է «Իրավական ուղի» կազմակերպության հրապարակած Վենետիկի հանձնաժողովի արձանագրությամբ։ Երրորդ օրն է, ինչ փաստաթղթի իրավաբանական և քաղաքական նրբերանգներից լավ գլուխ հանողները, ինչպեսև նրանք, ովքեր տեղի ունեցող ամենը գնահատում են միայն «իշխանություն-ընդդիմություն» սկզբունքով, ամեն տեսանկյունից բացատրում, մեկնաբանում և գնահատում են փաստաթղթի բովանդակությունն ու դրա նշանակությունը Հայաստանում դատական բարեփոխման համար։ Այս խորապատկերին տարօրինակ դատարկությամբ աչք է ծակում հանձնաժողովի շարադրած մտքերի էության վերաբերյալ կառավարության պաշտոնական դիրքորոշումը, քանզի իշխանության ներկայացուցիչների ասած ամենը առ այսօր հանգում է մեն-միակ և տվյալ դեպքում ոչ այնքան էական հարցի. ո՞վ է, իբր, հրապարակել արձանագրությունը և ի՞նչ հիման վրա։
Հաղորդագրությունները Ադրբեջանի հետ սահմանի վրա գտնվող վրացական Դավիթ Գարեջա վանական համալիրի շուրջ տիրող իրավիճակի մասին մամուլում հայտնվում են նախանձելի կանոնավորությամբ։ Բացի սահմանների գծանշման խնդրից, այդ հարցում շատ ավելի էական է պատմամշակութային տեսանկյունը, որը կողմերից մեկը նրբանկատորեն շրջանցում է, իսկ մյուսը՝ ագրեսիվ կերպով ահագնացնում, չթաքցնելով քրիստոնեական հուշարձանը վերջնական արդյունքում յուրացնելու մտադրությունները։ Ավելին, պարբերական միջադեպերի մշտական մեղավոր է թվում վրացական կողմը, որը հայտնվել է, ըստ էության, երկու կրակի արանքում. հարևան թուրքական պետություններից տնտեսական և ինչ-որ չափով քաղաքական կախվածության և վրաց ժողովրդի համար սրբազան նշանակություն ունեցող հուշարձանը պահպանելու ձգտման։
Անցած շաբաթվա վերջին ԱՄՆ Կոնգրեսի Ներկայացուցիչների պալատն ընդունեց միանգամից երկու կարևոր որոշում, որոնք վերաբերում են Արցախի հիմնախնդրին։ Կոնգրեսականներ Ջուդի Չուի և Բրեդ Շերմանի առաջարկած լրացումների էության մասին արդեն շատ է գրվել և դժվար թե արժե կրկնել։ Երկու որոշումներն էլ հարկ է գնահատել որպես ԱՄՆ-ի հայ համայնքի և լոբբիստական կազմակերպությունների նկատելի հաջողություն, ինչն անթաքույց նյարդայնություն հարուցեց Բաքվում։ Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարությունը հանդես եկավ Բրեդ Շերմանի լրացման վերաբերյալ հայտարարությամբ, մամուլում բազմաթիվ մեկնաբանություններ ու գնահատականներ հրապարակվեցին նույն այդ թեմայով։ Բնորոշ է սակայն, որ կոնգրեսական Ջուդի Չուի լրացումն ընդունելու մասին Բաքվում լռում են, ասես ջուր են առել բերանները։
Հուլիսի 6-ին, միջազգային խորհրդարանական տարբեր հարթակներում հայկական պատվիրակությունների ոչ պրոֆեսիոնալ աշխատանքի մասին բազմաթիվ հաղորդագրությունների խորապատկերին, հուսադրող նորություն հայտնվեց։ Ինչպես հայտարարեց Ֆեյսբուքում ուղիղ եթերով ԵԱՀԿ Խորհրդարանական վեհաժողովում հայկական պատվիրակության ղեկավար, «Իմ քայլը» խմբակցության անդամ Հայկ Կոնջորյանը, ՀՀ ԱԺ պատվիրակության ջանքերի շնորհիվ հաջողվել է մի շարք շտկումներ մտցնել և հանել հակահայկական դրույթները, որոնք ներառվել էին ԵԱՀԿ ԽՎ հերթական նստաշրջանի ամփոփիչ փաստաթղթում։
Ադրբեջանական ԶԼՄ-ները բավական անսպասելիորեն սկսել են արծարծել այդ երկրում խորհրդարանական արտահերթ ընտրությունների թեման։ Առաջին հայացքից դա անհեթեթություն է թվում, եթե հաշվի առնենք, որ հերթական ընտրությունները պետք է տեղի ունենան 2020-ի գարնանը, և իշխանություններն ունեն բոլոր նախադրյալները, որպեսզի հիմնավորապես, հաշվի առնելով ներքին և արտաքին բոլոր գործոնները, պատրաստվեն դրանց։