Դավիթ ՍԱՐԳՍՅԱՆ

հոդվածներ 167

Լրագրող, վերլուծաբան, սյունակագիր, բանասիրական գիտությունների թեկնածու

Բոլոր հոդվածները

  • 2021-12-28 10:23
    анализ

    ՈՏՆԱՏԱԿ ՏՐՎԱԾ ԻՐԱՎԱԿԱՐԳՆ ՈՒ ՕՐԻՆԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ

    Ի թիվս մյուս ոլորտներում համակարգային ձախողումների ու անպատվության՝ 2021-ը կհիշվի նաև որպես դատական և իրավապահ համակարգի սանձարձակ ապօրինությունների տարի։ Դատաիրավական մարմիններն այդպես էլ օրինական և գործուն դիմադրություն ցույց չտվին վարչախմբի կամայականություններին և անօրինական պահանջներին, չհաշված հատուկենտ դատավորների սկզբունքային պահվածքը։ Սա այն դեպքում, երբ մասնավոր զրույցներում ոստիկանները, քննիչները, դատախազները հիմնականում ոչ նորմատիվ բառամթերքով են խոսում իրենց անընդմեջ փոփոխվող պետերի և երկրի իշխանության մասին։

  • 2021-12-27 10:34
    анализ

    ՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱՌԱՋԸՆԹԱՑԻ ԱՆՀԱՂԹԱՀԱՐԵԼԻ ԽՈՉԸՆԴՈՏԸ

    Ավարտվող 2021-ի ամենացավալի արձանագրումն այն է, որ կրավորականությունը, հարմարվողականությունը, անորոշ սպասումը, անթույլատրելի լռությունը, հանդուրժելն ու համբերելը դառնում են յուրատիպ ազգային նկարագիր։ Կա անլցնելի խոսքային տարածություն, որն իրենց հստակ քաղաքացիական կեցվածքով պիտի լրացնեին էլիտաները, սակայն անամոթաբար լռում են։ Դեռևս միակ գործունակ ինստիտուտը, թեև թիկունքից բազմաթիվ հարվածներ ստացած, բանակն է, հատկապես դիրքապահ զինծառայողները, որոնք անասելի ծանր հոգեբանական պայմաններում մարտական հերթապահություն են իրականացնում ամբողջապես նոր ձևավորված առաջնագծում։

  • 2021-12-24 10:42
    мнение

    Ի՞ՆՉ ԳԵՐԻՆԵՐ, ԿԱՐԵՎՈՐԸ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՓՈԽԵԼՆ Է

    Ադրբեջանում գերեվարված մեր հայրենակիցները շարունակում են տուն վերադառնալ բացառապես Մոսկվայի կամ Բրյուսելի մեծահոգության և ոչ թե հայկական կողմի ներդրած ջանքերի արդյունքում։ Ճիշտ հակառակը, հայրենադարձված ռազմագերիներից մի քանիսին կալանավորելը, նրանց մասին վարչապետի և ԱԺ նախագահի անպատեհ հայտարարությունները հիմք տվեցին Ալիևին ցինիկագույն մի պնդում անելու, թե հայ գերիները վերադարձի դեպքում կարող են խոշտանգվել Երևանի բանտերում, իսկ Բաքվում նրանք ապահովության մեջ են։ Սրանից ավելի մեծ ազգային նվաստացում դժվար է պատկերացնել։

  • 2021-12-23 10:18
    анализ

    ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅԱՆ ԲԱՐԵՓՈԽՈՒՄԸ ՎԵՐԱԲԵՐՈ՞ՒՄ Է ՆՐԱ ՆԵՐԱԾԱԿԱՆԻՆ

    Երևանի քաղաքապետ Հայկ Մարությանի պաշտոնանկությունը հերթական, բայց ամենևին ոչ վերջին օղակն է իշխանության «սուրբ կովերի» զոհաբերման շղթայում։ Նիկոլ Փաշինյանն իր միանձնյա իշխանության բերումով նախ բութ գործիքի պես օգտագործում է թիմակիցներին սեփական դիրքերի ամրապնդման համար, իսկ պատեհ պահին՝ հավակնություններ ցուցաբերելու կամ թիմի ուղեգծից փոքր-ինչ շեղվելու դեպքում, նրանց դուրս շպրտում։ Հեռանալիս միայն այդ պաշտոնյաները հիշում են արժանապատվության և ինքնասիրության կատեգորիաների մասին, այն դեպքում, երբ տարիներ շարունակ Փաշինյանի թեզերի մոլեռանդ պաշտպաններն էին։ Նույն Հայկ Մարությանը միայն «սև-սպիտակի» բաժանման զարհուրելի թեզն առաջինը հնչեցնելու համար վաղուց պետք է հեռանար։

  • 2021-12-21 16:06
    анализ

    ԱՐՑԱԽԸ ՓԱՇԻՆՅԱՆԻ ՀԱՄԱՐ ԳԼԽԱՑԱՎԱՆՔ Է ՆՈՒՅՆԻՍԿ ՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ՀԵՏՈ

    Արցախի մոռացման հաշվին սկսված հայ-թուրքական հաշտեցման գործընթացը հերթական վկայությունն է, որ Թուրքիային ու Ադրբեջանին հուսախաբ չանելու համար Հայաստանը փակել է արցախյան հիմնահարցի բանակցային կարգավորման օրակարգը։ Վստահաբար՝ 1988-ից սկսած՝ մեր երկիրը երբեք այսչափ զրոյական ազդեցություն չի ունեցել արցախյան հարցով զարգացումների վրա, որքան այսօր։ Փաշինյանական վարչակազմի թեթև ձեռամբ Արցախն օտարվել է մայր հայրենիքից, և այնտեղի անցուդարձին մենք, ցավոք, ընդամենը հետևում ենք իբրև ականատես, սակայն ազդեցության զրո հնարավորությամբ։ Անգամ Գորիս-Ստեփանակերտ ճանապարհին ադրբեջանական անցակետ տեղակայելու ալիևյան սպառնալիքը պատշաճ հակադարձման չի արժանացել։

  • 2021-12-20 14:58
    анализ

    44-ՕՐՅԱ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ՄԵՌԵԼԱԾԻՆ ՔՆՆԻՉ ՀԱՆՁՆԱԺՈՂՈՎԸ

    44-օրյա պատերազմի քննիչ հանձնաժողովն այդպես էլ չձևավորվեց անգամ այն դեպքում, երբ իշխանությունը հանգիստ կարող էր պարտակել մի շարք հանգամանքներ այնպես, ինչպես դա հաջողությամբ անում է մյուս հարթակներում։ Մինչդեռ 2018-ի դեկտեմբերին խորհրդարանում մեծամասնություն վերցնելուն պես ՔՊ-ն ձեռնամուխ եղավ 2016-ի ապրիլյան մարտերի հարցով խորհրդարանական քննիչ հանձնաժողովի ստեղծմանը, արդյունքում ոչ թե ցավալի բացահայտումներ արեց, ինչպես խոստանում էին, այլ ընդամենը փորձեց բորբոքել հանրության բաց նյարդը։

  • 2021-12-20 10:12
    анализ

    ԹՄԲԻՐԻՑ ԱՐԹՆԱՆԱԼՈՒ ԵՎ ՄԵԾ ԴԱՐՁԻ ՀՐԱՄԱՅԱԿԱՆԸ

    Իշխանության հարուցած ներքաղաքական օրակարգից և հանրության ուշադրությունն այդ ուղղությամբ բևեռելուց պարզ է, որ Փաշինյանի վարչակազմը կա՛մ չի գիտակցում, կա՛մ էլ գիտակցաբար արհամարհում է Հայաստանի գոյաբանական մարտահրավերները։ Ինչպես ցույց է տվել վերջին մեկուկես տարվա փորձը՝ դրա դիմաց մենք կստանանք եթե ոչ նոր պատերազմ, ապա սահմանային նոր սրացումներ, կորուստներ ու գերիներ։ Արդեն չորրորդ տարին անընդմեջ՝ ահազանգը հնչեցնում են նույն շրջանակները, բայց ձայն բարբառոյ յանապատի։

  • 2021-12-18 10:07
    анализ

    ԲԱՔՎԻ ՀԵՏ ԽՈՍՈՒՄ ԵՆ ԱՄԵՆ ԻՆՉԻ ՄԱՍԻՆ՝ ԲԱՑԻ ԱՐՑԱԽԻՑ

    Բրյուսելում Նիկոլ Փաշինյանը դրեց Արցախի հարցի բանակցային ուրացման գործընթացի մեկնարկը՝ Ալիևի հետ խոսելով ինչից ասես, միայն թե ոչ Արցախից։ Սա այն նույն ղեկավարն է, որը 2018-ի օգոստոսին խոստանում էր ժողովրդի թիկունքում Արցախի հարցով ոչինչ չստորագրել, բայց անգամ սեփական պետության նախագահին ու ԱԳ նախարարին է թերտեղեկացնում՝ ինչ է բանակցում թշնամու հետ։ Կապիտուլյացիա բառից հոգեխանգարմունքի մեջ ընկնող իշխանության ստորագրածը, պարզվում է, անգամ հրադադարի համաձայնագրի արժեք չունի, քանի որ Արցախի դեմ պարբերական սադրանքների, զինվորական և հատկապես քաղաքացիական զոհերի մասին միջազգային հարթակներում որևէ խոսք չկա։

  • 2021-12-17 10:15
    анализ

    ՓԱՇԻՆՅԱՆԸ ՄԻԱՑՐԵՑ ԱՐՑԱԽԻ ՎԵՐՋՆԱԿԱՆ ՀԱՅԱԹԱՓՄԱՆ ՀԵՏՀԱՇՎԱՐԿԸ

    Բրյուսելյան եռակողմ հանդիպումը հայկական կողմի համար իսպառ տապալված է, քանի որ դրա արդյունքներով հնչեցված Եվրամիության հայտարարության մեջ մեկ տառ անգամ չկա Արցախի մասին։ Փաստացի՝ աշխարհի համար այլևս չկա արցախյան հակամարտություն, Արցախի ապազավթում կամ գոնե կարգավիճակի ամրագրում։ Հետաքրքրական է, թե դեմառդեմ շփման ժամանակ՝ առանց Շառլ Միշելի, Փաշինյանն ու Ալիևն ի՞նչ են քննարկել, դա Դուշանբեի վերելակի ոգո՞վ է եղել։ Ի՞նչ կարող էր Փաշինյանը դիմադարձել իրեն հրապարակայնորեն բազմիցս ստորացրած, «խմած խեղկատակ» անվանած անձին։

  • 2021-12-15 11:58
    анализ

    ԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ՕՐԱԿԱՐԳԻ ԿՈԼԱԲՈՐԱՑԻՈՆԻՍՏ ՍՊԱՍԱՐԿՈՒՆԵՐԸ

    Նիկոլ Փաշինյանի գաղափարական հայրերն ու գործընկերները հիմա էլ լծվել են Թուրքիայի հետ բարեկամության քարոզին, ավելին՝ պնդում են, թե Թուրքիան ու Ադրբեջանը սպառնալիք չեն։ Ժիրայր Լիպարիտյանի պես ազգուրաց ու պետականադավ քարոզիչները Փաշինյանի կողմից Արցախի դավադիր օտարումը թշնամուն ոչ միայն որակում են բնականոն, այլև դա համարում են Թուրքիայի հետ հարաբերությունների հաստատման գինը։ Ավելին՝ հանրային զգոնության բթացման այս գործիքներն իրենց ազդեցության հնարավորություններով փորձում են դրանում համոզել նաև հանրության գիտակից հատվածին, այսինքն՝ նորանոր հանցակիցներ ձեռք բերել։