Դավիթ ՍԱՐԳՍՅԱՆ

հոդվածներ 167

Լրագրող, վերլուծաբան, սյունակագիր, բանասիրական գիտությունների թեկնածու

Բոլոր հոդվածները

  • 2022-02-28 10:38
    анализ

    ԱՆՓԱՌՈՒՆԱԿ ԴԻՎԱՆԱԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆՆ ՈՒ ԼՈՒԾԱՐՎԱԾ ԻՆՔՆԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ

    Ո՞վ է այսօր հիշում, թե ի թիվս սոցիալ-տնտեսական բազմաթիվ պոպուլիստական խոստումների՝ իշխանության գալիս ինչեր էր խոստանում Փաշինյանն արտաքին քաղաքականության և դիվանագիտության կազմակերպման ոլորտում։ Պարզվեց՝ ինչպես մյուս բնագավառներում, արտաքին գործերի նախարարությունում ևս ոչ միայն չպահպանվեցին տասնամյակների ինստիտուցիոնալ ավանդույթները, այլև դիվանագիտական ծառայությունն ու միջպետական հաղորդակցումը դարձավ ծաղրուծանակի առարկա։ Այդ ամենը չափից դուրս ցցուն արտահայտվեց 44-օրյա պատերազմի ամբողջ ընթացքում և դրա ավարտից հետո՝ առայսօր։ Մինչդեռ հենց այդ կրիտիկական ժամանակահատվածը պետք է առանձնանար անխափան արտաքին քաղաքականությամբ։

  • 2022-02-24 13:34
    анализ

    ԿԵՆԴԱՆԱԿԱՆ ՎԱԽ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՕՐԱԿԱՐԳԻ ՍՊԱՍԱՐԿՈՒՄԻՑ

    Շուշիի հռչակագիրը դատապարտող հայտարարության նախագծի ընդունման տապալումը ՔՊ-ական մեծամասնության կողմից բնավ արտառոց կամ անսպասելի քայլ չէ։ Շատ ավելի զարմանալի էր հակառակի սպասումը։ Ո՛չ Թուրքիան ու Ադրբեջանն են փոխվել, ո՛չ էլ մեր իշխանությունը, բա ի՞նչ պիտի լիներ։ Մեր դիվանագիտությունը, այդ թվում՝ խորհրդարանական, այսօր այնքան անատամ ու հաճոյակատար է, որ իրեն չի էլ կարող թույլ տալ քննարկել ակնհայտ հակահայկական բանաձևի դատապարտում։ Միայն Ադրբեջանի ազգային հերոսի կոչման արժանի գործիչները կարող են իրենց մերժումն արդարացնել այնպես, ինչպես օրեր առաջ ԱԺ արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի նիստում անում էին ՔՊ-ականները։

  • 2022-02-24 10:34
    мнение

    ՀԱՄԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ԿՈՆՍԵՆՍՈՒՍ ԱԶԳԱՅԻՆ ԵՐԱԶԱՆՔՆԵՐԻ ԽՈՐՏԱԿՄԱՆ ՇՈՒՐՋ

    Ո՞ւմն է պատերազմի կորուստների ցավը՝ իշխանությա՞նը, ընդդիմությա՞նը, ազգային վերնախավերի՞նը, թե՞ համայն ժողովրդինը։ Միգուցե ոչ մեկի՞նը։ Եթե կորստի հավաքական ցավ ունենայինք, դժվար թե նման ծանր պարտությունից հետո այսքան անընդունելի ազգային անհաղորդություն դրսևորեինք և անտեսեինք շարունակական զգուշացումներն ու սպառնալիքները։ Կորուստը գիտակցող ժողովուրդը չէր գնա դրա մեղավորի հետևից, այլևս չէր հավատա նրա ստերին, ի վերջո կկողմնորոշվեր՝ ավելի շատ ատում է որևէ նախկին իշխանությա՞ն, թե՞ սիրում է պետությունն ու հայրենիքը։

  • 2022-02-22 11:08
    анализ

    Ե՛Վ ՄԵՐ ԱՄՈԹԸ, Ե՛Վ ՄԵՐ ԽԻՂՃԸ՝ ԴԱՏԱԿԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳԻ ԴԵՄՔՈՎ

    Իշխանությունը երկրում առկա համակարգային պետական ճգնաժամը փորձում է քողարկել հատվածական լուծումներով և բարեփոխումներով՝ դա համեմելով սեփական լեգիտիմության շղարշով։ Իհարկե, Փաշինյանի լեգիտիմության մասին թեզերն իրականում մտացածին և առոչինչ են, քանի որ նա իր որոշումները՝ կադրային քաղաքականությունից մինչև ոլորտային բարեփոխումներ, չի ուղեկցում հանրային քննարկումներով։

  • 2022-02-21 09:53
    анализ

    ՀԱՅ ԿՈԼԱԲՈՐԱՑԻՈՆԻՍՏՆԵՐԻ ՏՐՈՅԱԿԱՆ ՁԻՆ

    Հետաքրքրական է՝ 44-օրյա պատերազմի քննիչ հանձնաժողովը, որը ծիծաղելիորեն բաղկացած է միայն իշխող խմբակցության անդամներից և հանձնառու է վեր հանելու պարտության հանգամանքները, քննելո՞ւ է, օրինակ, թե այդ ինչպե՞ս ստացվեց, որ Քարվաճառում հայկական զինական ուժն անսասան մնաց, անգամ որոշ դիրքեր առաջ տվեց կամ գործող դիրքերն ամրացրեց։ Կհասկանա՞ն այդ հանձնաժողովում ներգրավված դասալիքները, թե ինչո՞ւ էր նոյեմբերի 9-ի դրությամբ թշնամին գլխովին ջախջախված, և այդ ու մի շարք այլ ուղղություններով պարզապես հնարավոր չէր ճեղքել մեր բնագծերը։

  • 2022-02-18 10:47
    анализ

    ԻՍՊԱՌ ԶՈՒՐԿ ՄԵՂՔԻ ԶԳԱՑՈՒՄԻՑ

    Ո՞րն է 1994-ին պարտված Ադրբեջանի և 2020-ին պարտված Հայաստանի միջև կարևորագույն տարբերությունը։ Երկու դեպքում էլ պարտվող կողմի մոտ զոհի հոգեբանություն է ձևավորվել, սակայն զոհն էլ հոգեբանության մեջ տեսակավորում ունի։ Ծանր կորուստներից հետո մեկը պատրաստ է հաղթողի կամակատարը դառնալու, մյուսը պարտությունը վերջնական չի համարում և փորձում է շտկել ողնաշարն ու նախապատրաստվել ռևանշի։

  • 2022-02-17 10:50
    обзор прессы

    ՓԱԿ ԱՉՔԵՐՈՎ՝ ՍԵՓԱԿԱՆ ԿՈՐԾԱՆՄԱՆՆ ԸՆԴԱՌԱՋ

    Այսօր քչերն են հիշում, որ պատերազմի մեկնարկից ընդամենը մեկ շաբաթ առաջ՝ 2020-ի սեպտեմբերի 21-ին, Նիկոլ Փաշինյանը Մատենադարանում ներկայացնում էր 2050-ին իր պատկերացրած Հայաստանի տեսլականը։ Ստացվեց այնպես, որ դրանից մեկ շաբաթ անց սկսված պատերազմում պարտվելու հետևանքով Հայաստանը հետ շպրտվեց տասնամյակներով և այսօր մեկնարկային շատ ավելի աղետալի վիճակում է, քան անգամ 90-ականների սկզբին էր, երբ հույս ու հավատ կար։ Եթե մինչև 44-օրյա պատերազմը կարծում էինք՝ անհաղթ ենք, առատորեն կերակրվում էինք մեր հորինած առասպելներով, հավատում դրանց, շուտով պարզվեց՝ մի ամբողջ ժողովրդի հավաքական ճակատագիրը հեշտությամբ՝ առանց դույզն-ինչ կշռադատելու, կարող ենք վստահել ամենավերջին արկածախնդիրին։

  • 2022-02-15 10:37
    анализ

    ՕՐԵՑՕՐ ՆՎԱԶՈՂ ԿԵՆՍԱՏԱՐԱԾՔՆ ՈՒ ԼԿՏԻԱՑՈՂ ԹՇՆԱՄԻՆ

    Ռեյ Բրեդբըրիի «Մի կտոր փայտ» պատմվածքում մի դրվագ կա, որում պաշտոնյան ասում է սերժանտին. «Եթե վաղն արթնանայինք, ու պարզվեր, որ զենքերը փոշի են դարձել, համատարած խուճապ կսկսվեր։ Ամեն երկիր կկարծեր, թե ինքն աշխարհում միակն է անզեն մնացել, ու էս աղետի մեղքը թշնամիների վրա կգցեր։ Հետո ինքնասպանությունների ալիք կբարձրանար, տնտեսությունները փուլ կգային, հազար ու մի ողբերգություններ կկատարվեին։ Դրանից հետո կսկսեին նորից, առանց վայրկյան կորցնելու զինվել։ Ուրիշ ճար չլիներ՝ բռունցքներով իրար վրա կհարձակվեին։ Պետական սահմաններին պողպատե փշավոր ձեռնոց հագած մարդկանց հսկա բանակներ կկուտակվեին։ Մարդկությունը կաթվածահար կլիներ ու կվերանար»։

  • 2022-02-14 10:01
    мнение

    ԱԶԳԱՅԻՆ ՀՊԱՐՏՈՒԹՅԱՆ ՎԵՐԱԿԱՆԳՆՈՒՄԸ՝ ՊԱՅՔԱՐԻ ՄԵԿՆԱԿԵՏ

    Ընդդիմադիր փողոցային ալիքը, որը քաղաքագետների կանխատեսմամբ կարող է գարնանն ընդառաջ վերամեկնարկել, պետք է նախևառաջ հետպատերազմյան մեկ տարվա և երեք ամսվա փաստերի չոր գույքագրում անի, հստակեցնի պահանջներն ու մեթոդաբանությունը և անշեղորեն գնա նպատակակետի՝ Նիկոլ Փաշինյանին հրաժարական պարտադրելու ուղղությամբ։ Անիմաստ է նրան ԱԺ-ում ելույթներով կամ հարցապնդումներով հասկացնել, թե իրավունք չունի շարունակելու պաշտոնավարումը։ Մեծապես անիմաստ է նաև ՔՊ-ական պատգամավորների բարձր գիտակցության վրա հույս դնելը, քանի որ նրանք Փաշինյանի կողմից շատ ավելի ծանր ճնշման և շանտաժի տակ են, քան նույնիսկ հանրության։

  • 2022-02-12 10:10
    мнение

    ԻՆՉՈ՞Ւ Է ՀԱՊԱՂՈՒՄ ԸՆԴԴԻՄՈՒԹՅՈՒՆԸ

    Ինչո՞ւ են այլ պետությունների առաջնորդներն արդեն բացեիբաց նման անհարգալից տոնով խոսում Հայաստանի և նրա ժողովրդի մասին։ Իսկ ի՞նչ պիտի ասեին, եթե տեսնում են, որ երկրի գլխին ծանրագույն աղետ բերելուց հետո պարտության խորհրդանիշը հեռացված չէ, և անգամ անցումային վարչապետի առաջադրման հնարավորությունն ու բանակի և պետության համալիր վերականգնման ճանապարհային քարտեզը չեն քննարկվում։ Փոխարենը հայաստանյան իշխանության ղեկին մի վարչախումբ է, որը բնավ ներառական չէ, ոչ մի արհեստավարժ մասնագետ պետական համակարգում աշխատելու ցանկություն չունի։ Խորհրդարանական կամ սահմանադրական ճգնաժամ առաջացնելու, երկիշխանություն կամ անիշխանություն ձևավորելու՝ ընդդիմության փորձերը ևս զգալի չեն և դեռևս անարդյունք են։